مديريت يكپارچه منابع آب حوضه ميناب با كاربرد شاخص پايداري اصلاح شده

حوضه آبريز روخانه ميناب و سرشاخه‌هاي اصلي آن كه بخشي از سواحل مكران را تشكيل مي‌دهند، به دليل داشتن موقعيت جغرافيايي مهم و بحران كم آبي كه با آن مواجه است، يكي از مناطق پر اهميت جهت برنامه‌ريزي و مديريت منابع آب مي‌باشد. هدف از پژوهش حاضر شبيه‌سازي و ايجاد مدل برنامه‌ريزي و مديريت جامع منابع آب با استفاده از نرم‌افزار WEAP در اين منطقه است. منطقه مورد مطالعه شامل محدوده‌هاي مطالعاتي ميناب، جغين توكهور، منوجان، رودان، نودژ، ده‌كهان، مسافرآباد و فارياب گلاشگرد است. دو سناريوي: 1) مرجع (RS) و 2) توسعه محافظه كار كشاورزي (CAS)، براي افق 15 ساله از سال آبي 1395-1394 تا 1410-1409، با استفاده از خروجي‌هاي مدل WEAP اجرا شد و ارزيابي بر اساس معيارهاي عملكرد اطمينان‌پذيري در حجم، برگشت‌پذيري ، آسيب‌پذيري و شاخص پايداري در بخش مصارف انجام گرفت. به اين منظور از داده‌هاي يك دوره 15 ساله آبي (1394-1380) استفاده شد كه 10 سال آن (1389-1380) جهت واسنجي و 5 سال ديگر (1394-1390) جهت صحت‌سنجي بكار برده شد. شاخص‌هاي ارزيابي ضريب تبيين و ضريب نش- ساتكليف در دوره واسنجي براي حجم مخزن سد استقلال به ترتيب برابر 0.98، 0.97 براي ايستگاه‌هاي هيدرومتري به ترتيب برابر 0.92، 0.89 و همچنين براي آبخوان‌ها 0.90، 0.86 و در دوره صحت‌سنجي نيز 0.98، 0.98 براي حجم مخزن سد استقلال، 0.78، 0.70 براي ايستگاه‌هاي هيدرومتري و 0.97، 0.88 براي آبخوان‌ها محاسبه شد كه بيانگر مدل‌سازي قابل قبولي مي‌باشد. در بين دو سناريوي تعريف شده نيز سناريوي توسعه محافظه كار كشاورزي با شاخص پايداري 55.47 % در اولويت بالاتري قرار گرفت.