ارتقاي كيفيت يادگيري باليني دانشجويان مامايي با به‌ كارگيري مدل يك به يك: رويكرد اقدام‌ پژوهي

Improving the Quality of Clinical Learning of Midwifery Students through One-by-One Model: An Action Research Approach

مقدمه: يكي از روش‌هاي ارتقاي آموزش باليني اقدام پژوهي است. هدف مطالعه حاضر تأثير به كارگيري مدل يك به يك در ارتقاي كيفيت يادگيري باليني دانشجويان مامايي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي با استفاده از اين رويكرد است. روش‌ها: اين مطالعه اقدام پژوهي با استفاده از مدل چهار گانه لوين با مشاركت افراد ذي‌نفع شامل دانشجويان مامايي، كارشناسان مامايي و مدير گروه مامايي انجام گرفت. پنج بحث گروهي متمركز و از طريق تحليل محتواي كيفي مرسوم انجام شد و راه‌كار پيشنهادي ارتقاي كيفيت يادگيري باليني به صورت مدل آموزش يك به يك طراحي گرديد. سپس بر اساس برنامه آموزشي تدوين شده، برنامه آموزشي در دو ترم تحصيلي اجرا شد. نتايج: يافته‌هاي مرحله اول نشان داد كه ميانگين تعداد دانشجو در هر گروه، ميانگين حضور دانشجو در هر شيفت و ميانگين تعداد خدمت ارائه شده (زايمان، كارگذاري وسيله داخل رحمي) در يك شيفت كاري مطلوب نبود كه نشانگر نقايصي در حيطه‌هاي مهارتي، شخصيتي و مديريتي در آموزش باليني دانشجويان مامايي بود. پس از اجراي مدل يك به يك در دو ترم تحصيلي با ساعات حضور مؤثر دانشجو در بالين و افزايش تعداد خدمات انجام شده توسط وي در هر شيفت كاري و به طور كلي با بهبود عوامل مهارتي، شخصيتي و مديريتي همراه بود. نتيجه‌گيري: به كارگيري مدل يك به يك در ارتقاي كيفيت يادگيري باليني دانشجويان مامايي نقش مؤثري دارد ولي برنامه‌ريزي آن و جلب مشاركت همكار آموزشي با چالش‌هايي رو به رو است.

Introduction: Action research is one of the ways to promote clinical education. This study sought to investigate the possible effect of using one-by-one model to improve of quality in clinical learning of midwifery students in Shahid Sadoughi University of Medical Sciences. Methods: This action research study was conducted through Lewin's model with the participation of stakeholders including midwifery students, midwifery experts, and midwifery department head. Five focus-group discussions were held. Data were analyzed through conventional qualitative content analysis and the suggested solutions to promote the quality of clinical learning were designed as a one-by-one teaching model. Then, according to developed training program, intervention was conducted in two semesters. Results: The findings of the first stage revealed that the average number of students in each group and in each work shift, and the average number of services provided (delivery, IUD insertion) in a work shift were not desirable which showed shortcomings in the factors of skills, personality, and management in clinical education of midwifery students. After implementing a one-by-one model in two semesters, effective hours of student presence in the clinic and the number of services performed by them increased in each work shift and generally skill, personality, and management of the improved factors. Conclusion: Applying a one-by-one model has an effective role in promoting the quality of clinical learning of midwifery students, but planning and attracting the participation of an educational colleague are challenging tasks.