عنوان مقاله :
آمايش سرزميني: ضرورت يكسان سازي گفتمان سياستي و تدوين يك سند جامع ملي در گام دوم انقلاب اسلامي
عنوان به زبان ديگر :
Spatial Planning, a Necessity of Designing Unified Policy Structure and National Document for Higher Education in second Step of Islamic Revolution
پديد آورندگان :
پورعباسي، عطاء اله دانشگاه علوم پزشكي تهران - پژوهشكده علوم غدد و متابوليسم - مركز تحقيقات غدد درون ريز و متابوليسم، تهران، ايران , آيتي، محمدحسين دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده طب سنتي - گروه طب سنتي، تهران، ايران , خيري، زهرا دانشگاه علوم پزشكي تهران - پژوهشكده علوم غدد و متابوليسم، تهران، ايران , حق دوست، علي اكبر دانشگاه علوم پزشكي كرمان - مؤسسه آينده‌پژوهي در بهداشت - مركز تحقيقات نظارت بر HIV/STI - مركز دانش منطقه‌اي - مركز همكاري WHO براي نظارت بر HIV، كرمان، ايران
كليدواژه :
نامه علمي , يكسان سازي , گفتمان سياستي , گام دوم انقلاب اسلامي , آمايش سرزمين
چكيده فارسي :
در سال‌هاي اخير عبارت آمايش سرزميني در ادبيات سياست‌گذاري كشور به صورت مكرر مورد استفاده قرار گرفته است. اين واژه براي اولين بار در سال‌هاي پيش از انقلاب اسلامي وارد گفتمان قانون‌گذاري كشور شده است و در سال‌هاي بعد نيز همچنان به عنوان يكي از اصول مهم مدنظر قانون‌گذاران و سياست‌گذاران كشور قرار داشت تا آنجا كه در برنامه چهارم توسعه اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي كشور به عنوان يك قانون به دولت وقت تكليف شد(1).
اما رواج اين اصل سياست‌گذاري در نظام آموزش عالي خصوصا آموزش عالي سلامت كشور به دنبال تصويب سند آمايش سرزميني آموزش عالي سلامت در شوراي عالي انقلاب فرهنگي بود كه بستر مناسبي براي سياست‌گذاري تحول و نوآوري در آموزش علوم پزشكي فراهم نمود(2).
به دنبال توسعه اين اصل سياستي سؤالي كه در ذهن فرهيختگان جامعه در درجه اول طرح مي‌گردد اين كه واقعيت عملي اين مفهوم چيست و انتظار جامعه از آمايش سرزميني در آموزش عالي چه بايد باشد. يا به بيان ديگر مطالبات اجتماعي كه قانون‌گذاران و مجريان قانون را ملزم به پاسخ‌گويي در قبال پياده‌سازي اين سياست مي‌نمايد چيست.
پاسخ به اين سؤالات، مستلزم نگاه به اين مقوله از زواياي مختلف بوده كه در قبال هر زاويه مواردي قابل توجه خواهد بود.
چكيده لاتين :
no abstract.
عنوان نشريه :
مجله ايراني آموزش در علوم پزشكي
