بررسي و ارزيابي جايگاه مديريت شهري در ايران بر اساس شاخص هاي حكمروايي خوب (نمونه مورد بررسي: شهر كرج)

Investigation and Evaluation of Urban Management Position in Iran Based on Indicators Good Governance (Case Study: Karaj City)

الگوي حكمروايي شهري به عنوان بديلي براي الگوي سنتي مديريت شهري بر گذار از نقش ساختارهاي رسمي به عنوان محور تصميم گيري به سوي نقش يابي جامعه مدني در اعمال حقوق دموكراتيك و انجام وظايف تاكيد دارد. اين در حالي است كه به نظر مي رسد استانداردهاي حكمروايي شهري، در كشورهاي درحال توسعه، چندان مورد توجه قرار نگرفته است. پژوهش حاضر با روش توصيفي-تحليلي، بدنبال بررسي و ارزيابي جايگاه مديريت شهري در ايران بر اساس شاخص هاي حكمروايي خوب در شهر كرج است. گردآوري داده ها با مطالعات ميداني و كتابخانه اي انجام شد. جامعه آماري نيز شامل گروه متخصصين برنامه ريزي شهري است كه با نمونه گيري گلوله برفي، 30 نفر انتخاب گرديد. براي تحليل داده ها نيز از آزمون تحليل عاملي، آزمون تك نمونه اي T، و الگوي تحليل يكپارچه ANP با كمك نرم افزارهاي SPSS و ANP استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان داد كه، شكل گيري حكمروايي خوب شهر با ضريب 3/06 ، براساس نيازها و تمايلات شهروندان در حد متوسط است. همچنين، شاخص امنيت(با ضريب 7/938 =T) و قانون مداري(با ضريب 7/490 =T) بالاترين امتيار را كسب كرده است. طبق مدل ANP شاخص هاي شفاف سازي(C)؛ كارآيي و اثربخشي(E)؛ مسئوليت پذيري و پاسخگويي(F)؛ و وفاق محور(G) در ناحيه چهارم با سازوكاري شكننده و نيازمند بازنگري جدي قرار دارند. در نتيجه براي دستيابي به حكمروايي خوب شهري، تقويت تشكل هاي مردمي، تقويت فضاي رقابتي، شفاف سازي، تقويت سازوكارهاي اجرايي و برنامه ريزي، و حذف ديوانسالاري ضروري است.خوب شهري، تقويت تشكل هاي مردمي، تقويت فضاي رقابتي، شفاف سازي، تقويت سازوكارهاي اجرايي و برنامه ريزي، و حذف ديوانسالاري ضروري است.

The model of urban governance as an alternative to the traditional model of urban governance emphasizes the transition from formal structures as the center of decision-making to the role of civil society in the exercise of democratic rights and the performance of duties. This research is a descriptive-analytical study that aims to investigate and evaluate the status of urban management in Iran based on good governance indicators in Karaj. Data collection was done through field and library studies. The statistical population includes a group of urban planning experts who were selected by snowball sampling 30 people. Factor analysis, T-test, and ANP integrated analysis model were used for data analysis using SPSS and ANP software. The findings of the study showed that the good governance of the city with a coefficient of T 1.344 is moderate based on the needs and desires of the citizens. Also, the security index (with a coefficient of T = 7.938) and the rule of law (with a coefficient of T = 7.490) scored the highest. In this regard, the indicators of adherence of city management to the customs and traditions of the city with a coefficient of importance of 0.956; Gender justice in the city with a coefficient of importance of 0.962; an‎d the ability to strengthen indigenous and local mechanisms with a coefficient of importance of 0.968 have been more effective in good urban governance than other indicators. According to the ANP model, transparency indicators (C); efficiency and effectiveness (E); responsibility and accountability (F); Consequently, it is necessary to achieve good urban governance, strengthen grassroots organizations, strengthen competitive environment, transparency, strengthen executive and planning mechanisms, and eliminate bureaucracy