پديد آورندگان :
ابراهيمي بوزاني، مهدي دانشگاه پيام نور، تهران، ايران , محتاري ملك آبادي، رضا دانشگاه پيام نور، تهران، ايران , كريمي ميرآبادي، ناصر دانشگاه پيام نور، تهران، ايران
كليدواژه :
تحقق پذيري , كاربري اراضي , طرح جامع , شهركوچك , شهرعسگران
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف پژوهش: مهمترين مسئله در روند تهيه و اجراي طرح هاي توسعه شهري موضوع تحقق پذيري آن‌ها است و چنانچه اين طرح‌ها به نحوي كه مقرر شده تحقق يابند، منافع و امكانات عمومي تأمين و بسياري از مشكلات شهري برطرف مي شود؛ به اين جهت در اين مقاله طرح جامع شهر عسكران از توابع استان اصفهان با سطح شهرهاي كوچك مقياس مورد بررسي قرار گرفته است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع كاربردي و به لحاظ ماهيت از نوع توصيفي- تحليلي است و داده‌هاي آن مبتني بر منابع اسنادي و مشاهده ميداني است.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه متوسط درصد تحقق پذيري جمعيت پيشنهادي طرح جامع شهر عسگران، برابر با 60/84 درصد است كه اين رقم مي‌تواند به عنوان متوسط تحقق پذيري كاربري‌ها نيز انتخاب شود. بر اين اساس تحققپذيري كاربري هاي اداري و انتظامي، مسكوني، آموزشي، ميراث تاريخي و تأسيسات شهري از حد متوسط بالاتر،و تحقق پذيري ساير كاربري‌ها پايين تر از حد متوسط بوده است. در بين اين كاربري ها،دو كاربري تجاري-خدماتي و پارك و فضاي سبز تحققپذيري كمتر از ده درصد داشته‌اند و كاربري تفريحي-گردشگري، فضاي سبز حفاظتي و درماني تحققپذيري صفر درصد و حتي منفي داشته‌اند. بدين ترتيب مي‌توان گفت كه تحقق پذيري كاربري اراضي پيشنهادي طرح جامع عسگران بسيار پايين بوده است.
نتيجه گيري: طرح جامع شهر عسگران به مانند همه طرح هاي جامعي كه با الگوي سنتي تهيه مي‌شوند از تحققپذيري اندكي برخوردار بوده و با اكثر ضعف ها و تنگناهاي اين الگو شامل جدايي روند تهيه طرح از مرحله اجرا، قطعي‌نگري در برنامه ريزي و مكان يابي كاربري ها و به دنبال آن انعطاف پذيري اندك و عدم تطبيق با شرايط متغير مكاني_زماني، بي توجهي به امكانات مالي و اجرايي شهرداري، كليشه اي بودن تهيه طرح، بي توجهي به منافع و نياز ذي نفعان، عدم توجه به عوامل كلان اقتصادي و سياسي و اجتماعي، بي توجهي به مالكيت زمين و ... مواجه است.
چكيده لاتين :
Introduction and purpose of the research :The most important issue in the process of preparing and implementing urban development plans is the issue of their feasibility, and if these plans are implemented in the prescribed manner, public benefits and facilities will be provided and many urban problems will be resolved.. However, there are very few studies that show the feasibility of these projects in small towns.For this reason, in this article, the master plan of Askran city of Isfahan province with the level of small-scale cities has been studied.
Research method: The present research is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in nature and its data is based on documentary sources and field observation.
Findings:The results show that the average percentage of feasibility of the proposed population of the comprehensive plan of Asgaran city is equal to 60.84%, which can be selected as the average feasibility of land uses. Accordingly, the feasibility of administrative and disciplinary uses, residential, educational, historical heritage and urban facilities above average, and the feasibility of other land uses have been below average.Among these uses, two commercial-service uses and park and green space had less than ten percent feasibility and recreational-tourism use, protective and therapeutic green space had zero and even negative feasibility. Thus, it can be said that the feasibility of land use proposed by the Asgaran Master Plan has been very low.
Conclusions: Asgaran city master plan, like all comprehensive plans prepared with a traditional model, has little feasibility and with most of the weaknesses and bottlenecks of this model, including the separation of the design process from the implementation stage, definite planning and user location Followed by little flexibility and non-adaptation to changing spatio-temporal conditions, disregard for the financial and administrative resources of the municipality, stereotyping of the plan, disregard for the interests and needs of stakeholders, disregard for macroeconomic and political factors and social, ignorance of land ownership, and so on.
