اثربخشي مداخله درماني نوروفيدبك بر افزايش مهارت‌هاي شناختي كودكان مبتلا به نقص توجه/بيش فعالي

The effectiveness of neurofeedback intervention on increasing cognitive skills in children with attention deficit/hyperactivity disorder

مقدمه: درمان نوروفيدبك جزء درمان ­هاي جايگزين براي كودكان مبتلا به نقص توجه/بيش فعالي در نظر گرفته شده است كه هدف از آن بهينه سازي توانمندي هاي مغزي است. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي مداخله درماني نوروفيدبك بر افزايش مهارت­هاي شناختي كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي بود. روش­: پژوهش حاضر از نوع طرح هاي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه آزمايش و گروه كنترل انجام گرفت. جامعه آماري شامل دانش آموزان 7-11 ساله داراي نشانه هاي اختلال نقص توجه/بيش فعالي شهر مشهد در سال ­تحصيلي 99-1398 بود. نمونه پژوهش تعداد 24 نفر از افراد واجد شرايط كه داوطلب شركت در مطالعه شده بودند در دو گروه آموزش نوروفيدبك و كنترل اختصاص يافتند. آموزش نوروفيدبك در 36 جلسه برروي گروه آزمايش اجرا شد. مقياس­ هاي درجه بندي كانرز و هوش آزماي تهران- استنفورد- بينه براي جمع آوري اطلاعات استفاده شد. تجزيه و تحليل داده­ها با تحليل آزمون اندازه گيري مكرر و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد (05/0=α). نتايج: نتايج نشان داد درمان نوروفيدبك به طور معني داري موجب افزايش مهارت­هاي شناختي كودكان مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي مي شود(0/05≥p). نتيجه­ گيري: با توجه به يافته­ هاي اين پژوهش پيشنهاد مي­گردد از رويكرد درماني آموزش نوروفيدبك جهت افزايش مهارت­ هاي شناختي كودكان مبتلا به نقص توجه/بيش فعالي استفاده شود.

Introduction: Neurofeedback therapy is considered as an alternative therapy for children with attention deficit / hyperactivity disorder which aims to optimize brain capabilities. The aim of this study was to evaluate the effectiveness of neurofeedback therapy intervention on increasing cognitive skills in children with attention deficit / hyperactivity disorder. Method: The present study was a quasi-experimental design with pre-test, post-test and follow-up design with experimental group and control group. The statistical population of 7-11-year-old students had symptoms of attention deficit / hyperactivity disorder in Mashhad. The sample consisted of 24 eligible individuals who volunteered to participate in the study in two groups of neurofeedback and control training. Neurofeedback training was performed in 36 sessions on the experimental group. The Connors Scale and Intelligence Test scales of Tehran-Stanford-Binet were used to collect information. Data analysis was performed by repeated measures test analysis using SPSS software version 23 (α = 0.05). Results: According to the results, the effect size of the sources of change in creating differences within the group (0.692), intergroup (0.213) and interaction (0.460) was p <0.05). In comparing the means of the experimental group with the control group, the mean of cognitive abilities in the intervention group was higher than the control group (P = 0.023). Conclusion: According to the findings of this study, it is suggested to use the therapeutic approach of neurofeedback education to increase the cognitive abilities of children with attention deficit / hyperactivity disorder.