سنگ‌نگاري، زمين‌شيمي و سنگ‌زايي سنگ‌هاي گرانيتوئيدي درآلو، جنوب كرمان

Petrography, geochemistry and petrogenesis of the Daraloo granitoid rocks, south of Kerman

گستره كانسار درآلو از نظر ساختاري در پهنه ايران مركزي و كمان ماگمايي اروميه دختر و در جنوب استان كرمان واقع است. در اين منطقه، روانه­ هاي آندزيتي و سنگ­ هاي آذرآواري ائوسن در معرض توده­هاي نفوذي نيمه عميق اليگوميوسن قرار گرفته ­اند. اغلب نمونه­ هاي نفوذي از نوع گرانوديوريت پورفيري تا مونزوگرانيت پورفيري با زمينه ريزدانه ­اي هستند و دگرساني شديد از نوع فيليك نشان مي­ دهند. براساس شواهد كاني­ شناسي و زمين شيميايي، سنگ­ هاي گرانيتوئيدي درآلو در سري آهكي قليايي جاي مي­­ گيرند و داراي طبيعت متاآلومين تا كمي پرآلومين و از نوع I هستند. در بيشتر نمونه­ ها، ناهنجاري منفي آشكاري از Nb-Ti ديده مي­ شود كه اين امر با جدايش فازهاي تيتانيوم­دار چون تيتانيت و تيتانومگنتيت توجيه مي‌شود. همچنين غني­شدگي آشكار در عناصر سنگ دوست درشت يون (چون K، Rb، Ba و Cs) و عناصر خاكي نادر سبك نسبت به عناصر با شدت ميدان بالا (چون، Nb، Ti و Zr) و عناصر خاكي نادر سنگين، از ويژگي­ هاي زمين شيميايي ماگماهاي توليد شده در محيط­ هاي فرورانش هستند. بنابراين چنين برداشت مي­ شود كه سنگ­ هاي گرانيتي درآلو بايد در يك محيط كرانه فعال قاره­اي، به علت فرورانش پوسته اقيانوسي نئوتتيس به زير ايران مركزي در زمان ترشيري به وجود آمده باشند.

The Daraloo ore deposit area, structurally located in the Central Iran and Urumieh Dokhtar magmatic belt, is situated in the south of Kerman Province. In this region, Eocene andesitic flows and pyroclastic rocks have been invaded by Oligo-Miocene hypabyssal intrusive bodies. Most of the intrusive samples are granodiorite porphyry to monzogranite porphyry with a microgranular groundmass and affected by severe phyllic alteration. Mineralogical and geochemical evidence show that Daraloo granitic rocks are calc-alkaline, metaluminous to slightly peraluminous and I-type in nature. Clear negative Nb-Ti anomalies in most samples can be explained by the fractionation of titanium-containing phases such as titanite and titanomagnetite. Also, obvious enrichment in the large ion lithophile elements (LILEs such as K, Rb, Ba and Cs) and light rare earth elements (LREEs) compared to high field strength elements (HFSEs such as Ta, Nb, Ti and Zr) and heavy rare earth elements (HREEs), all clearly show a geochemical feature of magmas generated in subduction environments. So, it can be concluded that Daraloo granitic rocks must be formed in an active continental margin environment as a result of subduction of the Neotethys oceanic crust beneath the Central Iranian microcontinent during the Tertiary time.