اثربخشي آموزش فرزندپروري مثبت بر تعامل والد - كودك و مشكلات رفتاري كودكان با مشكلات برون‌نمود

The Effectiveness of Positive Parenting Training on Parent-Child Interaction and Children's Behavioral Problems with Externalized Problems

هدف: در اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش فرزندپروري مثبت بر تعامل والد - كودك و مشكلات رفتاري كودكان با مشكلات برون‌نمود بررسي و ارزيابي شد. روش: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي و با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش شامل تمام مادران دانش‌آموزان با مشكلات برون‌نمود پايه‌هاي سوم و چهارم ابتدايي شهر اصفهان در سال تحصيلي 98-1399 بودند. 30 نفر از اين مادران به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند (هر گروه شامل 30 مادر). گروه آزمايش، آموزش فرزندپروري مثبت را دريافت كرد و گروه كنترل، مداخله‌اي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه رابطه مادر- كودك راس (1988) و سياهه كودك آخنباخ- نسخه والدين (آخنباخ و رسكولار، 2007) بود. يافته‌ها: به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش از تحليل كوواريانس چند‌متغيره استفاده شد. داده‌ها به كمك نرم‌افزار spss-22 تحليل شدند. نتايج نشان داد كه آموزش فرزندپروري مثبت، تأثير معناداري بر افزايش تعامل والد - كودك و كاهش مشكلات رفتاري (مشكلات اجتماعي، ناديده‌گرفتن قواعد و رفتارهاي پرخاشگرانه) كودكان با مشكلات برون‌نمود دارد(P = 0.0001). نتيجه‌گيري: مي‌توان گفت آموزش فرزندپروري مثبت رويكرد مناسبي براي افزايش تعامل والد - كودك و كاهش مشكلات رفتاري كودكان با مشكلات برون‌نمود مي‌باشد.

objective: The aim of this study was to investigate the effectiveness of positive parenting training on parent-child interaction and children's behavioral problems with external problems. Method: The method of this research was semi-experimental and pre-test-post-test with control group. The statistical population of the study was all students with externalized problems in the third and fourth grades of elementary school in Isfahan in the academic year 1399-99. Thirty of these students were selected by available sampling method and randomly assigned to experimental and control groups (each group consisted of 15 students). The experimental group received positive parenting training and the control group did not receive any intervention. Research instruments included the Ross Mother-Child Relationship Questionnaire (1988) and the Achenbach Child List-Parents' Prescription (Achenbach and Rescular, 2007). Findings: Multivariate analysis of covariance was used to analyze the research data. Data were analyzed using SPSS-22 software. The results showed that positive parenting training significantly increases parent-child interaction and reduces behavioral problems (social problems, ignoring rules and aggressive behaviors) of children with externalized problems (P = 0.0001). Conclusion: As a result, it can be said that positive parenting training is a good approach to increase parent-child interaction and reduce children's behavioral problems with externalized problems