اثربخشي درمان عقلاني هيجاني بر طلاق عاطفي، تحمل پريشاني و انعطاف پذيري شناختي زنان

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر اثربخشي درمان عقلاني هيجاني بر طلاق عاطفي، تحمل پريشاني و انعطاف پذيري شناختي زنان بود. جامعة آماري اين پژوهش را كلية زنان مراجعه كننده با شكايت طلاق عاطفي به مراكز مشاورة در منطقه 4 شهر تهران تشكيل دادند كه در نيمسال دوم سال 1400 براي دريافت خدمات درماني به اين مراكز مراجعه كردند كه تعداد آنها برابر با 750 نفر است. نمونه آماري پژوهش طبق روش تحقيق نيمه آزمايشي، 30 نفر از زنان مراجعه كننده با شكايت طلاق عاطفي به يكي از مراكز مشاوره در منطقه 4 شهر تهران بود كه به صورت در دسترس از جامعه آماري (يكي از مراكز مشاوره) گزينش شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پروتكل درمان عقلاني هيجاني، پرسشنامة طلاق عاطفي گاتمن (2008)، تحمل پريشاني سيمونز و گاهر(2005) و انعطاف پذيري شناختي دنيس و وندروال (2010) بود. تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده، به دو روش توصيفي و استنباطي از طريق نرم افزار SPSS22 انجام شد. نتايج نشان داد كه درمان عقلاني هيجاني بر طلاق عاطفي، تحمل پريشاني و انعطاف پذيري شناختي زنان اثربخش است. با توجه به شدت اثر، آموزش درمان عقلاني هيجاني بر انعطاف پذيري شناختي زنان تاثير بيشتري نسبت به طلاق عاطفي و تحمل پريشاني زنان دارد.

فاقد چكيده لاتين