اثربخشي قصه درماني بر مولفه هاي رفتار انطباقي دانش آموزان دختر دوره ابتدايي

فاقد عنوان لاتين

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين تأثير قصه‌درماني بر دو مولفه رفتار انطباقي يعني مسئوليت پذيري و رفتارهاي اجتماعي دانش آموزان دوره ابتدايي بود. روش: روش تحقيق نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان دختر دوره ابتدايي شهر تهران بودند كه به روش نمونه گيري تصادفي، 30 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند كه 15 نفر به عنوان گروه آزمايش و 15 نفر به عنوان گروه گواه در پژوهش شركت داده شدند. داده ها بوسيله پرسشنامه رفتارانطباقي (ABS- RC2)، ويرايش تجديد نظر شده نسخه 1993 مقياس رفتار انطباقي بود كه از مقياس هاي رفتار انطباقي انجمن كم تواني ذهني آمريكا در سال هاي 1969 و 1974 تهيه شده؛ مورد استفاده قرار گرفت. پس از انجام پيش‌آزمون برنامه قصه‌درماني براي گروه آزمايش به مدت 24 جلسه 60 دقيقه‌اي (دوبار در هفته) اجرا شد و در پايان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. در تحليل داده ها، علاوه بر استفاده از فنون آمار توصيفي از آزمون تحليل كواريانس با استفاده از نرم افزار آماري SPSSبكار گرفته شد. يافته ها: قصه‌درماني موجب افزايش مولفه هاي رفتار انطباقي مي‌شود(p˂0.05). نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مولفه هاي رفتار انطباقي از قصه درماني تاثير مي پذيرد و قصه درماني به كودكان كمك مي كند تا رفتارهاي انطباقي متناسب با سن خود را بروز دهند.

فاقد چكيده لاتين