جايگاه انديشه وجود در مكتب صدرايي

The Status of Idea of Existence in Mulla Sadra’s School

اصالت وجود به مثابه ستون فقرات فلسفه صدرايي است. حكمت متعاليه از ساير مكاتب فلسفي از اين جهت كه فلسفه وجودشناسانه به طور آگاهانه است، ممتاز مي‌شود. آنچه شاكله حكمت صدرايي را مديريت مي‌كند و در سراسر حكمت متعاليه به منصه ظهور رسيده، انديشه وجودي و اصالت وجود است. از اين رو فرق دارد كه انديشه ماهوي بر زندگي حكمفرما باشد يا انديشه وجودي؛ چراكه انديشه ماهويِ بريده شده از وجود، آدمي را به تكاثر مي‌كشاند؛ اما انديشه وجودي، انسان را متأله و كوثري تربيت مي‌كند. بنابراين هم بر تك تك افراد و هم بر اجتماع است كه به «وجود» بازگردند. با وجود نوشته‌هاي فراوان در باب اصالت وجود، به جايگاه اين بحث در زندگي فردي و اجتماعي و اهميت رجوع به وجود كمتر پرداخته شده است. از اين رو جا دارد كه به صورت جداگانه از انديشۀ وجودي بحث شود.

Principality of existence serves as the backbone of Mulla Sadra’s philosophy. The transcendental philosophy is distinctive from other philosophical schools for the fact that it is consciously an ontological philosophy. What manages the structure of Mulla Sadra’s philosophy and is manifested all throughout the transcendental philosophy is the existential thought and principality of existence. Thus, it makes a difference whether the essential thought governs the life or the existential thought, because the essential thought cut from the existence leads the man towards rivalry in wealth. But the existential thought nurtures the man as a divine and abundance-centered being. Thus, it is an obligation both for individuals and for society to return to the ‘existence’. In spite of ample writings about the principality of existence, there is not enough discussion on the individual and social life and the importance of returning to existence. Therefore, it is worth discussing separately on existential thought.