پيش بيني خود ناتوان سازي تحصيلي براساس ناگويي هيجاني در دانش آموزان با والدين مشكل دار

فاقد عنوان لاتين

مقدمه: خود ناتوان سازي به عنوان شكلي از رفتارهاي اجتنابي به طور واضح به كاهش و تخريب عملكرد فرد منجر مي شود و شفقت ورزي در سلامت رواني و رفتار به هنجار نقش دارد و دانش آموزي كه دچار ناگويي هيجاني بوده در تشخيص هيجانات با مشكل روبرو مي شوند. پژوهش حاضر با هدف پيش بيني خود ناتوان سازي تحصيلي براساس ناگويي هيجاني در دانش آموزان داراي والدين با بيماري هاي خاص در مدارس دولتي شهر شهرستان مرند سال تحصيلي 1400-1401 انجام شد. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري مطالعه حاضر را كليه دانش آموزان دختر و پسر مقطع دوم دبيرستان مدارس دولتي بوده و براي نمونه گيري از روش نمونه گيري در دسترس استفاده شده است. به دليل ماهيت موضوع كه بايد بر روي دانش آموزان والدين داراي مشكل خاص انجام مي شد از ابزارهاي پرسشنامه شفقت ورزي نف، سنجش ناگويي هيجاني تورنتو و مقياس خودناتوان سازي استفاده گرديد. نتايج: نتايج اين پژوهش نشان داد كه بين ناگويي هيجاني با خودناتوان سازي تحصيلي رابطه وجود دارد (0/01>p و 0/608=r). بين مولفه هاي ناگويي -هيجاني دشواري در شناسايي احساسات، دشواري در توصيف احساسات و تفكر عيني با خودناتوان سازي تحصيلي رابطه وجود دارد. و ميزان F محاسبه شده خود ناتوان سازي تحصيلي براساس ناگويي هيجاني و شفقت ورزي معنادار بوده بنابراين متغيرهاي پيش بين ناگويي هيجاني و شفقت ورزي توانايي پيش بيني خود ناتوان سازي تحصيلي را دارند. از يافته هاي پژوهش مسئولين تربيتي، مشاوران و معلمين و مسئولين كه در ارتباط با افراد داراي والدين مشكل دار هستند در زمينه هاي آموزشي، تربيتي و اتخاذ تصميمات همياري و كمك به اين بيماران و فرزندان آنها مي توانند استفاده نمايند.

فاقد چكيده لاتين