تحليل ظرفيت‌هاي پويانمايي (انيميشني) حكايت «اسب آبنوس» هزار و يك شب

Analysis of the animation capacities of the story "The Ebony Horse" One Thousand and One Nights

در دهه‌هاي اخير هنر پويانمايي (انيميشن) به صنعتي بسيار درآمدزا تبديل شده كه با جادوي خود مخاطبان بسياري را به خود جلب كرده است. اقتباس از متون ادبي يكي از راهكارهاي سينما و انيميشن براي تهيه‌ي فيلمي جذاب است. يكي از مهم‌ترين اين متون «هزار و يك شب» است كه تطور و گسترش آن در ايران، هند، جهان عرب و غرب، اين اثر را براي مخاطبان بسياري قابل توجه كرده است. در اين مقاله نويسنده مي‌كوشد با توجه به وجه خيال‌انگيزي و فانتزي حكايت «اسب آبنوس» كه يكي از مهم‌ترين لازمه‌هاي انيميشن است، با انطباق اين حكايت با ساختار فيلم‌نامه پويانمايي (انيميشني) به روش توصيفي- تحليلي، عناصري كه به انيميشني شدن حكايت «اسب آبنوس» هزار و يك شب كمك مي‌كند را شرح دهد و با تأكيد بر ظرفيتهايي چون فانتزي، بهره‌گيري از ساختار سه پرده نمايشي ارسطويي، بررسي عناصر مهمي چون گرهافكني، بحران، اوج و گرهگشايي؛ كشمكش هاي عملم حور و تعليقساز؛ شخصيت‌پردازي اصولي بر مبناي گفتوگو و عمل و صحنه ها و موقعيت ه اي جذاب مناسب براي فضاي پويانمايي، قابليت‌هاي اين حكايت را به مخاطبان، به‌ويژه فيلم‌سازان و هنرمندان پويانما نشان دهد.

The art of animation, in recent decades, has turened out to a lucrative indusy; hence attractig many audiences across the globe through its enchantment. Adapting from literary texts is one of the strategies applied by cinema and animation industry to produce an attractive movie. One Thousand and One Night is regarded as one of the most important samples of these foresaid texts that its vast distribution has made this work significant for many audiences in Iran, India, the Arab world and the West. This study, by highlighting the imaginative and fantasy aspect- as one of the most important prerequisites for animation- of the anecdote of "Ebony Horse" , intends to adapt the aectode with the structure of the animated screenplay in a descriptive-analytical approach to explain the elements that are influential in making its animation. Furthermore, it aims to indicate the capacities of this anecdote to the audience particularly to the directores by highlighting aspects such as: subject and story; utilizing the structure of Aristotelian triad theatrical scenes including dilemma, crisis, climax, and solution; practical and suspenseful conflicts; charactrization based on dialogue and action as well as interesting fantasy scenes and situations suitable for animation, the characters show the audience the capabilities of this anecdote.