اثربخشي معنويت درماني بر كاهش عدم توجه زناشويي و بدرفتاري عاطفي و رواني زناشويي زوجين

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي معنويت درماني بر كاهش عدم توجه زناشويي و بدرفتاري عاطفي و رواني زناشويي زوجين بود. اين پژوهش، نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. از بين جامعه آماري، 30 نفر با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و بصورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل (در هر گروه 15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل) گمارده شدند. ابزارهاي مورد استفاده اين پژوهش؛ پرسشنامه‌ هاي عدم توجه زناشويي پاينز (1996) و بدرفتاري عاطفي و رواني زناشويي باس و پري (1998) بود. يافته ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس، نشان داد معنويت درماني با توجه به ميانگين عدم توجه زناشويي در زوجين گروه آزمايش نسبت به ميانگين گروه گواه، موجب كاهش عدم توجه زناشويي گروه آزمايش شده است. همچنين با توجه به ميانگين بدرفتاري عاطفي و رواني زناشويي در زوجين گروه آزمايش نسبت به ميانگين گروه گواه، موجب كاهش بدرفتاري عاطفي و رواني زناشويي گروه آزمايش شده است.

فاقد چكيده لاتين