رابطه ادراك دانش آموزان از سبك تدريس معلم و خودپنداره تحصيلي با انگيزش تحصيلي در دانش آموزان دوره متوسطه اول

فاقد عنوان لاتين

هدف از انجام اين پژوهش تعيين رابطه ادراك دانش آموزان از سبك تدريس معلم و خودپنداره تحصيلي با انگيزش تحصيلي در دانش آموزان دوره متوسطه اول بود. جامعه آماري اين پژوهش متشكل از كليه دانش آموزان دوره متوسطه اول شهر پيرانشهر به تعداد 5500 نفر بود. نمونه آماري بر اساس جدول مورگان 384 نفر درنظر گرفته شد كه با استفاده از روش خوشه اي چند مرحله اي با خوشه بندي مدارس بر اساس مناطق جغرافيايي 4 گانه شمال، جنوب، شرق و غرب و سپس از هر منطقه دو دبيرستان بصورت تصادفي انتخاب شدند. جهت گردآوري داده ها از پرسشنامه سبك تدريس ادراك شده موسي پور (1377)، پرسشنامه خودپندار تحصيلي چن و تامپسون (2004) و پرسشنامه انگيزش تحصيلي هرمنس (1970) استفاده شد. تحليل داده ها با استفاده از رگرسيون خطي همزمان به وسيله نرم افزار spss انجام شد. يافته هاي پژوهش نشان داد، 34 درصد از تغييرات متغير ملاك يعني انگيزش تحصيلي، توسط ادراك دانش آموزان از سبك تدريس معلم و خودپنداره تحصيلي تبيين مي شود. همچنين بين سبك معلم محور و سبك دانش آموز محور و انگيزش تحصيلي و بين خودپنداره تحصيلي، خودپنداره عمومي، خودپنداره آموزشگاهي و خودپنداره غيرآموزشگاهي با انگيزش تحصيلي رابطه مثبت معناداري وجود دارد (0/01 >p).

فاقد چكيده لاتين