اثربخشي بازي‌هاي توجهي بر توانايي خواندن كودكان مبتلا به نارساخواني

The Effectiveness of Attention Games on Reading Ability of Dyslexic Children

هدف نارساخواني يكي از مشكلات دانش‌آموزان در دوران تحصيل است. اين اختلال در زمينه‌هاي مختلف، تأثيرات منفي بر جاي مي‌گذارد و مانع پيشرفت تحصيلي مي‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان اثربخشي بازي‌هاي توجهي بر توانايي خواندن كودكان مبتلا به نارساخواني بود. روش‌ها روش پژوهش حاضر، آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري شامل كليه دانش-آموزان مبتلا به اختلال نارساخواني مدارس ابتدايي شهرستان سقز در سال تحصيلي 95-94 بود كه از ميان آنها تعداد 30 نفر به صورت نمونه‌گيري هدفمند انتخاب پس از جايگزيني تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل آزمون اختلال خواندن و نارساخواني بود. گروه آزمايش به مدت 10جلسۀ 45 دقيقه‌اي طي يك ماه تحت آموزش بازي توجهي قرارگرفت و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. يافته‌ها نتايج با استفاده از آزمون تحليل كواريانس چند متغيره تجزيه و تحليل شد. با كنترل اثرات پيش آزمون نتايج تحليل كوورايانس نشان داد كه آموزش بازي‌هاي توجهي به تفاوت معنادار بين خرده مقياس‌هاي گروه آزمايش و كنترل منجر شده است (001/0=P ). يعني آموزش بازي‌هاي توجهي بر بهبود توانايي خواندن كودكان مبتلا به نارساخواني تأثير داشته است. نتيجه‌گيري مي‌توان گفت بازي درماني مي‌تواند عامل مؤثري در كاهش اختلال خواندن باشد. بر اين اساس توجه ويژه معلمان و دست اندركاران امر آموزش را مي‌طلبد.

Dyslexia is one of the problems facing students at school. This type of disorder has adverse effects on various areas, hindering academic achievement. This study aimed to evaluate the effectiveness of attention games on the reading ability of dyslexic children. Methods: The research method used for the present study was experimental with pretest-posttest control group design. The statistical population included all dyslexic students at elementary schools in Saqqez in the academic year 2015-2016. 30 students were selected by simple random sampling and were studied after they were randomly allocated to experimental and control groups (15 subjects in each group). The data were collected using a reading disorder test and dyslexia test. The experimental group underwent attention training for 10 sessions (45 minutes each) for one month and the control group did not receive any training. Results: The results were analyzed using multivariate analysis of covariance (MANCOVA). By controlling the pre-test effects, the results of the analysis of covariance showed that teaching attention games led to a significant difference between the subscales of the experimental group and those of the control group (P = 0.001). That is, attention game training has improved the reading ability of dyslexic children. Conclusion: It can be concluded that play therapy can be an effective factor in reducing reading disorders. Therefore, it requires the special attention of teachers and practitioners of education.