بررسي ارتباط بين باورهاي ديني با رفتارهاي خودمديريتي در بيماران با پيوند كليه

سابقه و هدف: هر ساله تعداد زيادي از بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليوي به اميد رهايي از مشكلات ناشي از دياليز و بهبود كيفيت زندگي تحت عمل پيوند كليه قرار مي‌گيرند. روند درماني پس از پيوند در اين بيماران طولاني، پيچيده و نيازمند تقويت رفتارهاي خودمديريتي است. در فرهنگ ما باورهاي ديني جايگاه ارزشمندي دارد و بر رفتارهاي روزانه افراد اثربخش است. مطالعه حاضر با هدف ارتباط بين باورهاي ديني و رفتارهاي خودمديريتي در بيماران با پيوند كليه انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفيهمبستگي، 117 نفر از بيماران با پيوند كليه مراجعه‌كننده به انجمن حمايت از بيماران كليوي تهران در سال 1396 به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل سه پرسش‌نامه دموگرافيك، سنجش باورهاي ديني Glock و Stark و رفتارهاي خودمديريتي Kozaka بود كه به روش خودگزارش‌دهي تكميل شد. داده‌هاي به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و با استفاده از آمار توصيفي (فراواني، درصد فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و استنباطي (آزمون همبستگي پيرسون) تجزيه‌وتحليل شد. يافته‌ها: 50.4 درصد از شركت‌كنندگان 31 تا 50 ساله و بيش از نيمي از آن‌ها در پنج سال اخير تحت پيوند كليه قرار گرفته بودند. ميانگين نمره باورهاي ديني شركت‌كنندگان 64.07 بود و 68 درصد از آن‌ها باورهاي ديني در حد متوسط داشتند. ميانگين نمره رفتارهاي خودمديريتي بيماران 66.87 به‌دست آمد و بيشتر آن‌ها (61.5 درصد) خودمديريتي در سطح بالا داشتند. به‌طوركلي، بين باورهاي ديني و خودمديريتي همبستگي آماري معني‌داري به‌دست آمد (0.046=P). استنتاج: يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد بين باورهاي ديني و رفتارهاي خودمديريتي در بيماران با پيوند كليه رابطه مستقيمي وجود دارد؛ بنابراين، پيشنهاد مي‌شود در برنامه‌هاي آموزشي اين بيماران نقش باورهاي ديني بيش از پيش مورد توجه قرار گيرد و برنامه‌ريزي‌هاي لازم براي تقويت اين عامل انجام شود.