بررسي و مقايسه‌ي دزيمتري ارگان‌هاي هدف و در معرض خطر در پرتودرماني بيماران مبتلا به سرطان پروستات با استفاده از روش پرتودرماني سه بعدي تطبيقي و پرتودرماني با شدت تعديل شده

مقدمه: اين مطالعه، با هدف مقايسه‌ي دزيمتريك بين توزيع دوز جذبي پروستات و ارگان در معرض خطر، در دو روش كلي پرتودرماني با شدت تعديل شده (Intensity-modulated radiotherapy) IMRT و پرتودرماني سه بعدي تطبيقي (Three-dimensional conformal radiotherapy) 3D-CRT با استفاده از نرم‌افزار طراحي درمان و با استفاده از دزيمتري ترمولومينسانس (Thermoluminescence dosimetry) TLD انجام شد.روش‌ها: در اين مطالعه، 35 بيمار مبتلا به سرطان پروستات تحت درمان با پرتودرماني در بيمارستان ميلاد اصفهان گنجانده شده‌اند. پروستات به عنوان هدف و راست‌روده، مثانه و سر استخوان ران به عنوان بافت‌هاي سالم در معرض خطر (Organ at risk) OAR طبق معيار‌هاي (Radiation Therapy Oncology Group) RTOG كانتور شدند. براي هر بيمار، دو برنامه‌ي دزيمتريك جداگانه IMRT و 3D-CRT ايجاد شده است تا بتوان وضعيت دزيمتري هر دو روش به طور مقايسه‌اي ارزيابي شود. اين نتايج با نتايج حاصل از فانتوم نيز مقايسه شد.يافته‌ها: دوز مثانه، راست‌روده و سر استخوان ران در روش IMRT به ترتيب 50.3، 58.6 و 16.4 و در 3D-CRT به ترتيب 59.6، 68.8 و 34.8 بود. دوز اندازه‌گيري شده توسط TLD در تمام ارگان‌ها در فانتوم بيش از دوز محاسبه شده توسط نرم‌افزار TPS در فانتوم به دست آمد.نتيجه‌گيري: روش IMRT نسبت به 3D-CRT به دليل پوشش بهتر حجم هدف و كاهش دوز تجمعي ارگان‌هاي در معرض خطر (OAR) روش بهتري مي‌باشد. دوز اندازه‌گيري شده توسط TLDها بيش از دوز محاسبه شده توسط سيستم طراحي درمان بود كه اين اختلاف مي‌تواند ناشي از اين باشد كه سيستم طراحي درمان سهم پرتوهاي پراكنده را در دز جذبي ارگان‌ها محاسبه نمي‌كند.