عنوان مقاله :
بررسي ويژگيهاي رويشي، فيزيولوژي و زردبرگي نارنگي انشو با پايه كاريزوسيترنج در برخي خاكهاي آهكي مازندران
پديد آورندگان :
اسدي كنگرشاهي ، علي سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي مازندران - بخش تحقيقات خاك و آب , اخلاقي اميري ، نگين سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي - مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي مازندران - بخش علوم زراعي و باغي
كليدواژه :
آهن فعال , رشد رويشي , زرد برگي , فلورسنس , مركبات
چكيده فارسي :
در استان مازندران، استفاده از سيترنج ها از جمله كاريزوسيترنج به عنوان پايه جايگزين براي مركبات درحال توسعه و ترويج است. با درنظر گرفتن دامنه تغييرات زياد آهك و بافت در خاكهاي منطقه، بررسي واكنش اين پايه به شرايط خاكهاي منطقه بسيار ضروري است. هدف پژوهش حاضر ارزيابي روند رشد، و تحمل پايه كاريزوسيترنج به خاكهاي آهكي شرق مازندران بود. به اين منظور، آزمايشي به مدت دو سال:كدام سال ها؟ درقالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي در هفت خاك با بافت متفاوت از لوم شني تا رسي و دامنه كربنات كلسيم معادل از 2% تا 45% انجام شد. اندازه گيري ها شامل روند رشد رويشي، وزن خشك، شاخص درجه زردي، شاخص فلورسنس، كلروفيل، غلظت عناصر غذايي در برگ و ريشه بود. نتايج نشان داد كه بيشترين ميانگين وزن خشك اندام هوايي از خاك هاي با بافت لوم و آهك كل 2% و همچنين خاك هاي با بافت شن لومي و آهك كل 40% حاصل شد. بيشترين درجه زردي برگ از خاك هاي با بافت لوم، آهك 45% و آهك فعال 16% به دست آمد و كمترين درجه زردي از خاكهاي با آهك كل 2% و بدون آهك فعال حاصل شد. ميانگين غلظت آهن كل در ريشهها، 94/8 برابر ميانگين غلظت آن در برگها بود كه تجمع و رسوب آهن در ريشهها را نشان ميدهد. مقدار منگنز قابل استفاده براي درختان مركبات در بيشتر خاكها بيش از حد مطلوب بود اما ميانگين غلظت منگنز برگ در بيشتر خاكها كمتر از حد كفايت بود كه نشان مي داد كمبود منگنز در برگ درختان مركبات به علت كمبود منگنز در خاك نبود بلكه ناشي از انتقال منگنز از ريشه به اندام هوايي بود. به طور كلي، ميانگين غلظت منگنز در ريشه، 67/6 برابر ميانگين غلظت آن در برگ بود. براساس نتايج، منگنز محدود كنندهترين عنصر براي اين پايه و پيوندك بود در حالي كه تجمع آهن در ريشه بيشتر از منگنز بود. نتايج ميانگين مقدار كلروفيل و شاخص فلورسنس كلروفيل (Fv/Fm) برگ ها نشان داد كه خاك هاي با بافت متوسط و آهك كل كم و همچنين خاك هاي با بافت سبك و آهك كل زياد، بيشترين مقدار كلروفيل و شاخص فلورسنس را داشتند. بر پايه نتايج، اين پايه در خاك هاي با آهك كل بيشتر از 14% علائم زرد برگي و كاهش رشد داشت. نيز، بافت خاك و مقدار آهك در تحمل پايه كاريزوسيترنج به خاكهاي آهكي بيشترين تاثير را نشان داد به طوري كه در خاك هاي با بافت سنگين و متوسط و آهك كل بيشتز از 14% علائم شديد زرد برگي و كاهش رشد نشان ميداد اما در خاك هاي با بافت سبك و آهك كل 40%، علايم كلروز ظاهر نشد يا بسيار خفيف بود. بنابراين به باغداران توصيه مي شود در انتخاب اين پايه، بافت خاك و مقدار آهك خاك را لحاظ نمايند.
عنوان نشريه :
پژوهشهاي خاك
عنوان نشريه :
پژوهشهاي خاك