اپيدميولوژي و تشخيص ملكولي بابزيا بايجمينا و بابزيا بوويس در گاوهاي استان لرستان

بابزيوزيس يك بيماري منتقله از كنه است كه توسط تك‌ياخته‌هاي خوني جنس بابزيا ايجاد مي‌شود. هدف از اين مطالعه شناسايي گونه‌هاي بابزيا بايجمينا و بابزيا بوويس در گاوهاي استان لرستان بود. در مجموع تعداد 258 نمونه خون از طريق وريد وداج گاوهاي به‌ظاهر سالم به‌طور تصادفي اخذ شد. در ابتدا DNA استخراجي از نمونه‌هاي خوني با جفت آغازگري كه قطعه حدود 400 جفت بازي از ژن 18S rRNA جنس بابزيا را تكثير مي‌كرد، تكثير شد. تمامي نمونه‌هاي مثبت گاوي با nestedPCR semi اختصاصي از نظر وجود بابزيا بايجمينا و بابزيا بوويس بررسي شدند و آلودگي نمونه‌هاي گاوي از نظر بابزيا بايجمينا و بابزيا بوويس به ترتيب 17.8  و 19.4 درصد تشخيص داده شد. آزمون مربع كاي جهت مقايسه ميزان شيوع نسبت به اقليم، ارتفاع از سطح دريا، طول جغرافيايي، عرض جغرافيايي، نوع دامداري از نظر مديريت، سطح بهداشتي دامداري، حضور كنه روي بدن دام، سم‌پاشي در فصول تكثير كنه،  فاصله با دامداري‌هاي ديگر، تماس با نشخواركنندگان وحشي، تراكم دام در دامداري، نژاد دام، سن دام و جنس دام انجام شد. در مقايسه فراواني گونه بابزيا بايجمينا تنها در مورد تراكم دام در دامداري اختلاف معني‌داري مشاهده شد (0.05≥P). در مدل لجستيك چند متغيره نوع دامداري و تراكم دام در دام‌داري به‌عنوان مهم‌ترين عوامل خطر در ابتلا به بابزيا بوويس معرفي شدند (0.01≥P). نتايج اين مطالعه مي‌تواند در برنامه‌ريزي راهبردي پيشگيري و كنترل بابزيوزيس گاوي در غرب ايران مورد استفاده قرار گيرد