اثربخشي درمان مبتني بر رويكرد خودشفابخشي بر خودكارآمدي و باورهاي مرتبط با مواد در افراد وابسته به مواد در حال ترك

The Effectiveness of Self-Healing Approach-Based Therapy on Self-Efficacy and Substance-Related Beliefs in Substance-Dependent Individuals Undergoing Quitting

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر رويكرد خودشفابخشي بر خودكارآمدي و باورهاي مرتبط با مواد در افراد وابسته به مواد در حال ترك، انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون و پيگيري با يك گروه كنترل بود. جامعه ­ آماري شامل همه مردان وابسته به مواد در حال ترك در سال 1399 بود. از اين بين، 30 نفر به روش نمونه ­گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. شركت ­كنندگان هر دو گروه پرسشنامه‌هاي خودكارآمدي و باورهاي مرتبط با مواد را در پيش­ آزمون، پس­ آزمون و پيگيري تكميل كردند. مداخله­ درماني بر اساس پروتكل لطيفي، مروي و لويد (1397) در 14 جلسه­ 60 دقيقه ­اي بر روي گروه آزمايش اجرا شد. داده‌ها با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تجزيه‌ و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه درمان مبتني بر رويكرد خودشفابخشي بر خودكارآمدي و باورهاي مرتبط با مواد در افراد وابسته به مواد در حال ترك، اثربخشي معناداري داشت و اين اثربخشي در طول زمان نيز پايدار ماند. نتيجه ­گيري: بنابر نتايج پژوهش حاضر مي‌توان درمان خودشفابخشي را به عنوان يكي از رويكردهاي جديد مثبت‌نگر جهت افزايش خودكارآمدي، كاهش باورهاي ناسالم مرتبط با مواد و پيشگيري از بازگشت مجدد افراد وابسته به مواد مخدر در مراكز درماني مرتبط با ترك مواد مخدر با اثرات نسبتا پايدار براي بهبود مهارت‌هاي خودمراقبتي به كاربرد.

Objective: The present research aimed to evaluate the effectiveness of self-healing approach-based therapy on self-efficacy and substance-related beliefs in substance-dependent individuals undergoing quitting. Method: The current research was a semi-experimental study with a pretest-posttest and follow-up design with a control group. The statistical population of the study included all substance-dependent men undergoing quitting in 2020. Among them, 30 people were recruited by convenient sampling method and were randomly assigned to two experimental (N=15) and control groups (N=15). Participants completed the questionnaires of self-efficacy and substance-related beliefs in the pretest, posttest, and follow-up. The therapeutic intervention was implemented according to the protocol of Latifi, Marvi, and Loyd (2017) for fourteen 60-minute sessions on the experimental group. The data were analyzed by repeated measure analysis of variance. Results: The results of this study showed that self-healing approach-based therapy significantly affected self-efficacy and substance-related beliefs in substance-dependent individuals undergoing quitting, and this effectiveness was stable during the time. Conclusion: Based on the results of the present study, self-healing therapy can be used as one of the new positivist approaches to increase self-efficacy, reduce maladaptive substance-related beliefs, and prevent relapse of substance-dependent individuals in treatment centers related to drug withdrawal with relatively stable effects to improve self-care skills.