تحليل گفتمان انتقادي در شعر «سفرنامه خيزران» سيد حسن حسيني با تأكيد بر نظريه تحليل گفتمان فركلاف

Critical Discourse Analysis in the Poetry of Seyed Hassan Hosseini Safarnameh Khaizaran on Fairclough Discourse Analysis Theory

گفتمان نوعي كاربرد زبان در حوزه خاص و بررسي تحولات اجتماعي و فرهنگي اثرگذار بر ساختار زبان است. تحليل گفتمان از نظر فركلاف، تلفيق نمودن متن و اجتماع با ساختار زبان مي­ باشد. گفتمان بازنمايي­ هاي مختلف زندگي اجتماعي هستند كه كنش­ گران اجتماعي را به طور متفاوت در موقعيت­هايي قرار مي­دهند و زندگي اجتماعي را به شيوه­ هاي مختلف بازنمايي مي ­كنند تا از طريق روش ­هاي روزمره به نحو خلاقانه­ اي، جهاني قاعده ­مند خلق نمايند. تحليل هر گفتمان سه منظر دارد؛ تحليل صورت­ها و ساختارهاي نشانه ­دار نحوي كه معرف ديدگاه نويسنده است، كاربرد صناعات ادبي كه گامي بزرگ در شخصي­ سازي زبان دارد و تحليل ماهيت كلام اديبانه كه راه ارتباطي بزرگي در خدمت اجتماع است. حسيني كلام موزون را به نماد غيرت و ملت ظلم­ ستيز پيوند مي ­زند و از اين واقعه عظيم، پرده­هاي عيني را برمي ­دارد. او در شعر عاشورايي «سفرنامه خيزران» شهادت مظلومانه علمدار كربلا را با لحني حماسي و پر صلابت در قالب شعر نيمايي به تصوير مي­ كشد. هدف پژوهش پيش رو بيان سبك تحليل گفتمان مسلط حسيني در شعر سفرنامه خيزران به شيوه توصيفي ـ تحليلي است و در پي پاسخ به اين سوال است كه كاربرد زبان و كردار گفتماني در اين شعر چگونه است؟

Discourse is a type of language application in a specific field and the study of social and cultural developments affecting the language structure. According to Fairclough, discourse analysis is the integration of text and society with the structure of language. Discourses are different representations of social life that place social actors in different situations and represent social life in different ways to creatively create a regular world through everyday methods. The analysis of each discourse has three perspectives; Analyzing the forms and structures of syntax that represent the author's point of view, the use of literary arts that is a big step in the personalization of language, and the analysis of the nature of literary speech that is a great way of communication in the service of society. Hosseini connects the melodious words to the symbol of zeal and the anti-tyranny nation and removes the objective veils from this great event. In his Ashura poem "Safarnameh Khaizr@n", he depicts the oppressed martyrdom of Alamdar of Karbala with an epic and strong tone in the form of Nimai's poetry. The upcoming research with descriptive and Analytical metod looking for answer to this question that what is the use of language and discourse in this poem?