اثربخشي طرح‌ واره درماني بر نشخوار خشم و پرخاشگري در مردان مبتلا به اختلال پرخوري

Effectiveness of Schema Therapy on Anger Rumination and Aggression in Men with Binge Eating Disorder

زمينه و هدف: اختلال پرخوري يكي از شايع‌ترين اختلال‌هاي خوردن است. عوامل متعددي ازجمله پرخاشگري، نشخوار فكري، خشم و نشخوار خشم با اختلال پرخوري مرتبط هستند. هدف اصلي اين پژوهش بررسي اثربخشي طرح‌واره درماني بر نشخوار خشم و پرخاشگري مردان مبتلا به اختلال پرخوري بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري آن را كليه مردان مبتلا به اختلال پرخوري عضو انجمن پرخوران گمنام شهر مشهد در سال 99- 1398 تشكيل داد. بيست‌وچهار نفر از مردان مبتلا به اختلال پرخوري به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به‌تصادف در دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. براي هر دو گروه پيش‌آزمون با استفاده از مقياس نشخوار خشم و پرسشنامه پرخاشگري اجرا شد. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه به‌صورت هفته‌اي 1 جلسه 120 دقيقه‌اي تحت طرح‌واره درماني قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ‌گونه مداخله‌اي را دريافت نكردند. براي هر دو گروه مجدداً پس‌آزمون انجام و نتايج از طريق تحليل كوواريانس چند متغيره تحليل شد. يافته‌ها: نتايج بيانگر اين بود كه طرح‌واره درماني باعث كاهش نشخوار خشم و پرخاشگري در افراد مبتلا به اختلال پرخوري در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل مي‌شود (0/01>p). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر پيشنهاد مي‌كند كه درمانگران مي‌توانند از اين روش درماني براي كاهش نشخوار خشم و پرخاشگري افراد مبتلا به اختلال پرخوري استفاده كنند.

Aim and Background: Binge eating disorder (BED) is one of the most common eating disorders. Numerous factors such as aggression, rumination, anger, and anger rumination are associated with BED. The main purpose of this study was to investigate the effectiveness of schema therapy on anger rumination and aggression in men with binge eating disorder. Methods and Materials: This quasi-experimental study was a pre-test and post-test design with a control group. The statistical population consisted of all men with BED who are members of the Mashhad Overeaters Anonymous (OA) association in 2020. Twenty four of them were selected by convenience sampling method and randomly placed in two groups (experiment and control groups). Pre-test was performed for both groups, including anger rumination scale (ARS) and aggression questionnaire (AQ). The control group did not receive any intervention. Post-test was completed for both groups and the results were analyzed by multivariate analysis of covariance. Findings: The results showed that schema therapy reduces anger rumination and aggression in people with BED in the experimental group compared to the control group. (p <.01). Conclusions: Based on the results of the present study, it can be said that therapists can use this treatment to reduce anger rumination and aggression in people with BED.