اثربخشي روان‌ درماني حمايتي بر كاهش پرخاشگري بدني نوجوانان پسر (مطالعه مورد منفرد)

The Effectiveness of Supportive Psychotherapy in Reducing Physical Aggression in Male Adolescents: A Single Case Study

زمينه و هدف: دوره نوجواني دوره انتقال از كودكي به بزرگسالي است كه نوجوانان در آن تغييرات زيادي را تجربه مي‌كنند و واكنش آنها نسبت به اين تغييرات متفاوت است يكي از رفتارهاي ناسازگارانه در اين خصوص پرخاشگري است كه از ديرباز توجه مداخلات زيادي را به خود جلب كرده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير روان‌درماني حمايتي بر كاهش پرخاشگري بدني نوجوانان پسر مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش از روش پژوهش مورد منفرد با طرح A-B استفاده شد. جامعه آماري پژوهش شامل نوجوانان پسر 12- 18 سال مي باشدكه در طول 6 ماه آغازين سال 99 با علائم پرخاشگري مزمن به مركز اورژانس اجتماعي مراجعه كرده بودند كه از ميان آن‌ها سه نوجوان با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. پس از سه جلسه خط پايه، جلسات مداخله آغاز و به مدت 8 جلسه 45 دقيقه‌اي هر هفته يك جلسه بسته درماني روان‌درماني حمايتي اجرا شد. دو جلسه پيگيري بافاصله دو هفته و يك ماه از اجراي اقدامات درماني نيز برگزار و نتيجه ارزيابي شد. جهت جمع‌آوري‌ داده‌ها از پرسشنامه پرخاشگري باس و پري، زير مقياس پرخاشگري بدني استفاده شد (1). يافته‌ها: براي بررسي فرضيه پژوهش از شاخص تغيير پايا و درصد بهبودي استفاده شد كه بر اساس درصد بهبودي كلي سه نمونه پس از درمان (42/77) و پيگيري (48/02) مي‌توان گفت روان‌درماني حمايتي بر كاهش پرخاشگري بدني نوجوانان مؤثر مي‌باشد. نتيجه‌گيري: روان‌درماني حمايتي بر كاهش پرخاشگري نوجوانان پسر مؤثر مي‌باشد. اين درمان با افزايش اعتمادبه‌نفس و آگاهي نسبت به نقاط قوت و ضعف در كنترل رفتارهاي پرخاشگرانه مؤثر مي‌باشد.

Aim and Background: Adolescence is the period of transition from childhood to adulthood in which adolescents experience many changes, and their reactions to these changes are different. One of the maladaptive behaviors in this regard is aggression, which has long been the focus of many interventions. The present study aimed to investigate the effect of supportive psychotherapy on reducing physical aggression in male adolescents Methods and Materials: In this study, a single case method with an A-B design was used. The statistical population included male adolescents aged 12-18 who were referred to the social emergency center with symptoms of chronic aggression during the first six months of 2020, of whom three were selected by purposive sampling. After three baseline sessions, the intervention sessions began, and a supportive psychotherapy package was administered for eight sessions of 45 minutes per week. Two follow-up sessions were held two weeks and one month after the intervention, and the results were evaluated. The data were collected by the Physical Aggression subscale of the Aggression Questionnaire (1). Findings: A stable change index and recovery percentage were used to test the research hypothesis. Based on the overall recovery percentage of the three samples after treatment (42.77) and follow-up (48.02), it was concluded that supportive psychotherapy was effective in reducing physical aggression in adolescents. Conclusions: Supportive psychotherapy was effective in reducing aggression in male adolescents. This treatment controls aggressive behaviors by increasing self-confidence and awareness of the strengths and weaknesses.