بررسي بن‌مايه‌ها در رُمان «خوف» اثر شيوا ارسطويي

A study of the motifs in Shiva Arastuei's novel "khof"

در آثار داستاني، بن‌مايه مي‌تواند از عوامل سبك‌آفرين باشد و مضمون يا موضوعات مسلط بر سبك را براي خواننده آشكار سازد. زنان داستان‌نويس از اين امكان زباني زياد استفاده مي‌برند و علاوه بر ايجاد حساسيت مداوم در خواننده، متن را به سمت نوعي زبان خاص هنري سوق مي‌دهند. رمان «خوف» اثر شيوا ارسطويي، يكي از اين نمونه‌هاست كه به مسئله «تنهايي» و «ترس» انسان در دوران مدرن مي‌پردازد و روايتي زنانه از اين تنهايي و ترس را بيان مي‌دارد. در اين مقاله برآنيم مهمترين بن‌مايه‌هاي موجود در رُمان «خوف» را مورد بررسي قرار دهيم و نشان دهيم كه نويسنده از اين طريق چه مفاهيمي را بيان كرده است. اين بن‌مايه‌ها از اين لحاظ كه بيانگر حساسيت‌هاي يك نويسنده زن است، از ويژگي‌هاي سبك زنانه نيز به شمار مي‌آيد. روش كار در اين پژوهش، «توصيفي- تحليلي» است؛ يعني ابتدا داده‌هايي از رمان «خوف» توصيف مي‌شود و سپس بر اساس آنها، تجزيه و تحليل انجام مي‌گيرد.

In fiction, the motif can be a stylistic element and reveal the dominant theme or themes to the reader. Women writers make the most of this linguistic option and, in addition to creating constant sensitivity in the reader, direct the text to a specific artistic language. Shiva Arastuei's novel "khof" (=Fear) is one of these examples that deals with the "loneliness" and "fear" of man in modern age and expresses a feminine narrative of this loneliness and fear. In this article, we intend to examine the most important motifs in the novel "khof" and show what concepts the author has expressed in this way. These motifs are also characteristic of a feminine style in that they express the sensibilities of a female writer. The method of this research is "descriptive-analytical"; That is, first, data from the novel "khof" is described, and then, based on them, an analysis is performed and leads to a summary.