مقايسه‌ هشت داستان كوتاه فارسي بر اساس نقد زن- محور"

Feminist Critique in Eight Short Persian Stories

با درنظر داشتن چارچوب نظريه جوزفين دونوان، ضمن انتخاب دو نويسنده مرد، به‌عنوان نويسندگان مشهور معاصر، به نام هدايت و ‌آل‌احمد، جلوه زن، در فرهنگ مردسالار و نفوذ اين فرهنگ در آثار نويسندگان مرد، به تصوير كشيده شده‌است. اهداف اين مقاله، بررسي جلوه زن، در ادبيات مردان مي‌باشد تا تجلي زن در قالب‌هاي كليشه‌اي و ابزاري در اين دست آثار به نمايش درآيد. فرض بر آن بود كه در داستان‌هاي اين دو نويسنده مرد، زن به‌صورت كليشه‌اي و با نقش‌هاي قالبي به خواننده ‌ارائه شده‌است و هدايت و‌آل‌احمد در برخورد با زن در مقام يك عضو مستقل جامعه، با ساختارهاي فرهنگي، اجتماعي و سنتي مردسالارانه، موضع‌گيري حمايتگرانه­ اي در برابر نمايش زنان در داستان‌هايشان، اتخاذ نكرده‌اند. پس از بررسي و تحليل هشت داستان، مي­توان نتيجه گرفت كه زن، در اين آثار، داراي نقشي كليشه‌اي و ابزاري است و اهميت ثانويه و نقشي منفعل دارد و به هر نحو، تسليم ملزومات فرهنگ مردسالار زمان خويش و محقق‌كننده اهداف مرد است.

The author analyzed eight short Persian stories written by men writers on the basis of Josephine Donovan's Feminist theory to show the position and role of the women in these stories. Four stories were chosen among the works of Sadiq Hedayat and the other four stories were selected among the works of Al-ahmad. The author wants to illustrate that men as writers show women in cliche roles as objects, tools and dependent creatures not as a complete, independent women, in the world of males also investigates that there was not any humanitarian or supportive stance to display women, In the patriarchal world of these writers. Conclusions showed that both of the writers as influential Iranian writers in their cultural-social and traditional structures of their stories gave stereotypical roles to women and passive human-beings, playing secondary roles to satisfy patriarchal needs and requirements, and finally they passively give up in men’s world. Both of the theory and practice of the author were fully satisfied.