نقش قدرت و مصلحت در تنظيم منافع دولت اسلامي در سياست خارجي

فاقد عنوان لاتين

دولت اسلامي ‌سياست خارجي را در چهارچوب منفعت‌گرايي حقيقت‌گرايانه و با توجه به آرمان‌ها و ارزش‌هاي نفس‌الامري دنبال مي‌كند؛ هرچند كه در پيگيري حقايق به واقعيت‌هاي موجود نيز توجه مي‌كند. با توجه به محدوديت توانمندي‌هاي دولت و تزاحم ميان منافع گوناگون در مرحلة اجرا، اين سؤال اساسي مطرح مي‌شود كه منفعت‌ورزي دولت در سياست خارجي با توجه به چه معيارها و ملاكاتي تعديل و تنظيم مي‌شود؟ پاسخ به اين سؤال مي‌تواند تا حدود زيادي تصوير الگوي منافع دولت اسلامي‌ در سياست خارجي را از ابهام خارج سازد. اين پژوهش در پاسخ به اين سؤال، با استفاده از روش توصيفي ـ تحليلي، اين انگاره را مطرح مي‌كند كه كنش سياست خارجي دولت در پيگيري منافع، از يك.سو وابسته به كميت و كيفيت منابعي است كه واحد سياسي در اختيار دارد و مي‌توان از آن به توان طبيعي تعبير كرد؛ و از سوي ديگر، وابسته به مصالحي است كه تحقق هر كنش براي واحد مزبور به‌دنبال دارد. بنابراين، توان طبيعي و مصلحت، دو عنصر تعديل‌كننده و تنظيم‌كنندة منفعت‌ورزي دولت هستند.

فاقد چكيده لاتين