كليدواژه :
حيات , صدرالمتألهين. , مرگ , نفس , بدن
چكيده فارسي :
براساس مباني صدرالمتألهين انسان در قوس صعود حركت ذاتي خود را از جمادي آغاز مي‌كند و با طي مراحلي به حيات نطقي و قدسي مي‌رسد. نفس بودن ان از زماني آغاز مي‌شود كه جنين به تجرد ابتدايي و حس و حركت ارادي رسيده و در عين تجرد از ماده، به تدبير بدن مي‌پردازد. در اين نوشتار، به روش كتابخانه‌اي و شيوه توصيفي ـ تحليلي به اين مسئله پرداخته شده كه نفس هرچقدر هم كه در تجرد و علم و عمل ارتقا پيدا كند، تدبير نوعي بدن را رها نمي‌كند. ازاين‌رو، حتي بعد از مرگ بدني برزخي و اخروي دارد؛ و كيفيت حيات اخروي، متناسب با ادراكات و نيات و ملكاتي كه در دنيا كسب كرده، شكل مي‌گيرد. به لحاظ علمي، اگر انسان در مرحله ادراكات حسي و خيالي و وهمي باقي مانده باشد، در عالم مثال محشور مي‌شود؛ ولي اگر به ادراكات عقلي نيز نايل شده باشد، از عالم عقل هم بهره‌مند مي‌گردد و به لحاظ عملي صورت او، متناسب با نوع ملكات، به يكي از صورت‌هاي ملكي، شيطاني، بهيمي يا سبعي خواهد شد
چكيده لاتين :
According to Sadr al-Muta'allehin, in the arc of ascent, man begins his essential movement from being inanimate, and after some stages, reaches speech and holy life. Being a soul begins when the fetus reaches the initial abstraction and voluntary sensation and movement, and manages the body while being abstracted from material. Using the library-based and descriptive-analytical method, this paper deals with the issue that no matter how much the soul progresses in abstraction, science and practice, it does not abandon managing the body. Hence, even after physical death, it has a purgatory and an otherworldly body; and the quality of the otherworldly life is in proportion to the perceptions, intentions and properties man has acquired in this world. Scientifically, if man remains in the stage of sensory and imaginary perceptions, he will be in the world of apparition; But if he also achieves rational perceptions, he will also enjoy the world of intellect, and in practice, he will have divine, evil, beastly or concupiscent forms.
