كرامت انسان در اسلام و اديان غيرابراهيمي (بوديسم، كنفوسيوس، دائويسم)

فاقد عنوان

بررسي چگونگي جايگاه انسان، ازجمله مسائل حائز اهميت است؛ چراكه اديان براساس بينش خود نسبت به آن، مراتب تكامل معنوي وي را در نيل به سعادت نهايي ترسيم مي‌كنند. اديان شرقي نيز از اين امر مستثنا نيستند و نظراتي پيرامون آن مطرح كرده‌اند. از‌آنجاكه امروزه نسبت به برخي آموزه‌هاي اديان غيرابراهيمي در غالب دين جهاني، گرايشاتي به‌ چشم مي‌خورد؛ بررسي نوع نگاه اين اديان نسبت به انسان در مقايسه با اسلام، ارزشمند است. طبق بررسي‌هايي كه به روش كتابخانه‌اي صورت گرفت، به‌طور قطع مي‌توان گفت كه آن حد از كرامت ذاتي كه اسلام براي انسان به‌دليل دارا بودن روح الهي و... قائل شده با سه دين ديگر قابل مقايسه نيست. از ميان اديان غيرابراهيمي، كنفوسيوس نيز براي انسان تا حدي كرامت قائل است. اما در آيين بودا انسان داراي كرامت و ارزش ذاتي نبوده و نوعي نگرش منفي نسبت به انسان وجود دارد و آيين دائو در اين زمينه ديدگاهي خنثا دارد؛ به‌گونه‌اي‌كه انسان بسته به عملكردش مي‌تواند داراي كرامت باشد.

no abstract