پراكنش مكاني ناامني غذايي در منطقه‌هاي شهري و روستايي ايران

Spatial distribution of food insecurity in urban and rural areas of Iran

ناامني غذايي به مفهوم دسترسي محدود يا نامطمئن به غذاي كافي و سالم از نظر تغذيه‌اي يا توانايي محدود براي دستيابي به غذا از راه‌هاي مقبول اجتماعي است. آسيب ديدن وضعيت سلامت جسمي و ذهني و ابتلا به بيماري‌هاي مزمن از پيامدهاي بالقوه ناامني غذايي است. لذا در اين پژوهش، با استفاده از اطلاعات خام طرح نمونه‌گيري هزينه و درآمد خانوار، به بررسي وضعيت ناامني غذايي در منطقه‌هاي شهري و روستايي استان‌هاي ايران در سال 1398 پرداخته شد. براي بررسي وضعيت ناامني غذايي، شاخص FGT محاسبه و منطقه‌هاي مختلف استان‌ها با توجه به اين شاخص‌‌‌ها رتبه‌‌بندي و نقشه ناامني غذايي تهيه گرديد. نتايج شاخص‌هاي ناامني غذايي مربوط به دسترسي به ميزان كالري و پروتئين مورد نياز بدن نشان داد كه شيوع ناامني غذايي در منطقه‌هاي شهري بالاتر از منطقه‌هاي روستايي است. شيوع ناامني غذايي در منطقه‌هاي شهري، از نظر دسترسي به كالري و پروتئين مورد نياز بدن به ترتيب 17/42 و 34/37 درصد است. اين رقم‌ها براي منطقه‌هاي روستايي به ترتيب معادل 93/35 و 06/33 درصد مي‌باشند. همچنين نتايج نشان مي‌دهد، درصد خانوارهايي كه پروتئين را كمتر از ميزان مورد نياز روزانه دريافت مي‌كنند، كمتر از خانوارهايي است كه به كمترين كالري مورد نياز بدن دسترسي ندارند. بنابراين با توجه به نتايج بررسي‌هاي انجام شده، پيشنهاد موكد اين است تدوين و اجراي سياست‌هاي كلان كشور در راستاي كاهش ناامني غذايي، به‌ويژه استان‌هايي كه در وضعيت نامطلوب‌تري قرار دارند، بيش از پيش توجه شود. همچنين پايش وضعيت تغذيه جامعه از راه گرد‌آوري اطلاعات دوره‌اي، تثبيت قيمت مواد غذايي، بررسي روند تغييرات ناامني غذايي در سطح كلان و در سطح استان‌ها و گزارش به مسئولان مربوطه مي‌تواند آنان را در برنامه‌ريزي براي ارتقا سلامت قشرهاي مختلف جامعه ياري رساند.

Food insecurity means limited or unreliable access to adequate and healthy food in terms of nutrition or limited ability to access food through socially acceptable means. Impairment of physical and mental health and chronic illness are potential consequences of food insecurity. Therefore, in the present study, using the raw data of household expenditure and income sampling plan, the food insecurity situation in urban and rural areas of Iran's provinces in 2019 was investigated. To assess food insecurity, the FGT index was calculated and different regions of the provinces were ranked according to these indicators and finally a food insecurity map was prepared. The results of food insecurity indices related to access to the amount of calories and protein required by the body showed that the prevalence of food insecurity in urban areas is higher than rural areas. The prevalence of food insecurity in urban areas in terms of access to calories and protein required by the body is 42.17 and 37.34%, respectively. These figures for rural areas are 35.93 and 33.06 percent, respectively. The results also show that the percentage of households that receive less protein than their daily requirement is lower than households that do not have access to the minimum calories needed by the body. Therefore, according to the results of the present study, it is suggested that the development and implementation of macro-policies to reduce food insecurity, especially in the provinces that are in a more unfavorable situation, should be considered. Also, monitoring the nutritional status of the community by collecting periodic information, stabilizing food prices, monitoring the trend of food insecurity changes at the macro level and at the provincial level and reporting to the relevant authorities can help them in planning to improve the health of different segments of society.