معناشناسي هم‌زماني واژة «قانت» در قرآن كريم

فاقد عنوان

واژۀ «قانت» از واژگان مهم و كليدي در نظام معنايي قرآن كريم است كه بسامد تكرار نسبي آن نماد اهميت و جايگاه معنايي مهم آن در شبكۀ مفهومي كتاب خداوند است. اين نوشتار مي‌كوشد ضمن تحليل جايگاه واژۀ «قانت» در قرآن كريم با استفاده از روش معناشناسي توصيفي و هم‌زماني، مفهوم اين واژه را تبيين و مؤلفه‌هاي معنايي آن را از قرآن كريم استخراج كند. حاصل اين تحقيق نشان مي‌دهد كه قانت در كاربرد وحياني بر محور هم‌نشيني با واژه‌هايي مانند الله، اسلام، ايمان، صالح، شرك و نشوز رابطۀ معنايي دارد و در بخشي از مؤلفه‌هاي معنايي با برخي از آنها تقابل معنايي دارد. بر محور جانشيني نيز با واژه‌هايي مثل اوّاب، تسليم، اطاعت، عبوديت، خشوع و اخبات در يك حوزۀ معنايي قرار گرفته است. مفهوم محوري در تحليل مؤلفه‌اي اين واژه، «اطاعت» است كه در كنار آن مي‌توان از مفاهيم ديگري مانند «اختصاص به خداوند»، «تسليم»، «عبوديت»، «خشوع»، «عدم تكبر» و... ياد كرد

no abstract