نقش روايات در تفسير «قرآن به قرآن» از ديدگاه آيت‌الله جوادي آملي

فاقد عنوان

روش تفسيري «قرآن به قرآن» با رويكرد اعتدالي در كنار استفاده از آيات قرآن و محوريت آن، به بهره‌گيري از روايات نيز اهتمام فراوان دارد. برخي تصور كرده‌اند كه در روش تفسيري «قرآن به قرآن» براي فهم آيات به روايات نيازي نيست؛ در صورتي كه براي فهم و تبيين نقش روايات در تفسير «قرآن به قرآن» بايد از سخنان و تفاسير رهروان اين مكتب بهره جست. آيت‌الله جوادي آملي كه از مفسران برجسته روش «قرآن به قرآن» و جامع معقول و منقول است، جايگاه روايات تفسيري در رويكرد «قرآن به قرآن» را به‌خوبي تبيين كرده و به شبهه يادشده پاسخ داده است. اين مقاله كه به روش تحليلي ـ توصيفي نگارش يافته به اين نتيجه رسيده كه از ديدگاه ايشان روايات تفسيري در جهت تأييد، زمينه‌سازي براي فهم معارف قرآن و نيز تتميم و تكميل فهم آيات قرآن كريم نقش جدي دارند. ازاين‌رو، هم جايگاه قرآن و نيز امكان فهم همگاني قرآن حفظ مي‌شود و هم منزلت معصومان(ع) و نيز مكانت روايات تفسيري رعايت مي‌گردد. از سوي ديگر، از نگاه معظم‌له، روايات تفسيري گاهي از سنخ تفسير مفهومي، گاهي از قبيل تطبيق مصداقي، و گاهي از نوع تفسير باطني است.

no abstract