برآورد تبخير-تعرق واقعي گندم با استفاده از الگوريتم سبال نسبت به نتايج لايسيمتري در شرايط استاندارد در ايستگاه‌هاي تحقيقاتي تبريز و كرج

اين پژوهش با هدف برآورد تبخير تعرق واقعي گياه گندم با استفاده از الگوريتم سبال و مقايسه آن با داده‌هاي اندازه‌گيري شده از لايسيمتر، در دو منطقه مطالعاتي تبريز و كرج در سه سال زراعي (1396 تا پايان سال زراعي 1399) اجرا شد. مقدار تبخير تعرق واقعي گندم در طول دوره رشد به دو روش الف: استفاده از ماهواره‌ لندست 8 در قالب الگوريتم توازن انرژي براي سطح (سبال، SEBAL) و ب: استفاده از لايسيمتر زهكش‌دار، محاسبه و يافته‌ها مقايسه شدند. با توجه به اينكه الگوريتم سبال، تبخير تعرق گياهان را در شرايط واقعي و لايسيمترها تبخير تعرق را در شرايط پتانسيل (بدون تنش رطوبتي و داراي پوشش كامل در سطح زمين) ارائه مي‌دهند، براي جلوگيري از بروز خطا، در روش استفاده از فناوري سنجش از دور، از تبخير تعرق واقعي در پيكسل‌هايي استفاده شد كه كه داراي شرايط رطوبتي مشابه يا نزديك به شرايط استاندارد در لايسيمتر بودند (طبق تعريف پيكسل سرد در الگوريتم سبال). همبستگي مقدار تبخير تعرق واقعي بدست آمده از الگوريتم سبال و لايسيمتر، نسبت مناسبي داشت به‌طوري‌كه در منطقه‌هاي مطالعاتي كرج و تبريز ضريب تبيين (R^2) به ترتيب 0/73 و 0/65 بدست آمد. افزون بر اين، مقايسه داده‌هاي تبخير تعرق واقعي گندم نسبت به لايسيمتر با استفاده از پارامترهاي آماري ديگر مانند NRMSE، RMSE، MAE و MBE نشان داد كه در دو منطقه مزبور، نتايج به نسبت خوب بود، ولي مقدار تبخير تعرق واقعي برآورد شده توسط سبال در بيشتر موارد، بيش از مقدار تبخير تعرق اندازه‌گيري شده توسط لايسيمتر بود. در مجموع، با توجه به مزاياي بيشتري كه الگوريتم سبال دارد، پيشنهاد مي‌شود براي سطح وسيع از اين فناوري براي برآورد تبخير تعرق واقعي گياه گندم استفاده شود.