اخلاق سياسي و كارآمدي نظام سياسي

هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير عناصر كارآمدساز «نظام سياسي» است كه مربوط به حوزه «اخلاق سياسي» مي‌شود. روش پژوهش توصيفي تحليلي است. نتايج نشان مي‌دهند كه هر نظام سياسي براي موفقيت با عوامل و موانعي مواجه است؛ عوامل و موانعي كه به ابعاد اخلاقي مربوط مي‌شوند، همان عوامل اخلاقي كارآمدي نظام هستند. اخلاق سياسي مي‌تواند به‌گونه‌اي تعريف و اجرا شود كه با ايجاد نوعي اخلاق پايدار در كنش‌گران سياسي، سبب: «پيش‌بيني‌پذيري»، «شفافيت» و «قابل اعتماد شدن» كارگزاران نظام گردد؛ اولويت‌هاي حوزه سياست را مشخص كند؛ حقوق صاحبان حق در اين حوزه را تعيين نمايد و تعريف دقيق و مشخصي از حقوق آن‌ها ارائه كند. اين نتايج با كاربست سه عنصر در اخلاق سياسي حاصل مي‌شود: «تامين شاخصه‌هاي حكمراني مطلوب»، «استفاده از دانش اخلاق حرفه‌اي در سياست» و «اصلاح انگاره‌هاي اخلاق سياسي». اين سه مؤلفه به‌عنوان مؤلفه‌هاي كارآمدساز اخلاقي سياسي مطرح شده‌اند و دريچه‌اي نو به بحث اخلاق سياسي مي‌گشايند