سنتز و بررسي خواص مكانيكي و زيست‌فعالي داربست پايه بتا تري‌كلسيم فسفات- بريديجيت به‌روش فضاساز براي كاربردهاي مهندسي بافت استخوان

علم مهندسي بافت در كنار علم پزشكي به احيا و ترميم بافت‌ها و اندام‌هاي آسيب ديده مي‌پردازد. هدف اصلي استفاده از داربست‌ها، بازسازي مجدد بافت‌هاي بدن است. انتخاب نوع و جنس داربست به‌دليل اينكه درنهايت جايگزين بافت آسيب ديده مي‌شود بسيار مهم است. توسعه مواد داربست كامپوزيتي سراميك زيست‌فعال با استحكام مكانيكي بهبود يافته، موضوعي بوده است كه مورد توجه مهندسي بافت استخوان قرار گرفته است. در مطالعه حاضر، پس از سنتز پودرهاي بتا تري‌كلسيم فسفات و بريديجيت به‌ترتيب با روش‌هاي واكنش حالت جامد و سل ژل، داربست كامپوزيتي بيوسراميكي بتا تري‌كلسيم فسفات/ بريديجيت (25، 35 و 45 درصد وزني بريديجيت) با شبكه منافذ به‌هم پيوسته و مناسب براي بازسازي استخوان با استفاده از روش فضاساز ساخته شد. اين مقاله به بررسي تأثير افزودن مقادير بالاي بريديجيت بر خصوصيات مكانيكي و بيولوژيكي داربست بتا تري‌كلسيم فسفات مي‌‌پردازد. تركيب‌هاي فازي، ساختار متخلخل، ويژگي‌هاي مكانيكي و ويژگي‌هاي زيست‌فعالي اين داربست‌ها به‌ترتيب با استفاده از پراش پرتوي ايكس، ميكروسكوپ الكتروني روبشي، آزمون‌هاي مكانيكي و زيست‌فعالي بررسي شد. ارزيابي ريزساختاري داربست‌هاي كامپوزيتي، منافذ به‌هم پيوسته با محدوده قطر 600200 ميكرومتر و ميانگين اندازه منافذ 421/13 ميكرومتر؛ با تخلخل حدود 7975 درصد را نشان مي‌دهد. نتايج نشان داد كه استحكام فشاري داربست‌هاي beta;TCP/25Bre (7/2 مگاپاسكال) در مقايسه با داربست‌هاي ( beta;TCP/45Bre) (2/0 مگاپاسكال) به‌دليل توزيع يكنواخت‌تر بريديجيت و عدم آگلومره شدن اين فاز در مرزدانه‌ها بالاتر است. همچنين طبق نتايج زيست‌فعالي، غوطه‌وري در محلول شبيه‌سازي شده بدن منجر به شكل‌گيري لايه آپاتيت استخواني به‌صورت پيوسته روي سطح داربست‌ها شده است.