تجدد و سامان در سياستگذاري فرهنگي در ايران (مطالعه موردي:وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي1361- 1371)

Modernization and Order in Cultural Policy in Iran (Case Study: Ministry of Ershad in S.M.Khatami Office (1982-1992)

سياستگذاري فرهنگي، فرآيند دخالت دولت در عرصه فرهنگ است. عرصه فرهنگ، پس از ورود تجدد به ايران، عرصه اي آشوب زده است كه به دليل ورود عناصر فرهنگي متجددانه، همگوني ساخت فرهنگ را تغيير داده است. در اين وضعيت، سياستهاي دولتي فرهنگي، در سيري كه از آغاز روند سياستگذاري در ايران، يعني دولت رضاخاني تاكنون داشته است، دو نوع سياستگذاري را از سر گذرانده است: سياست تجددگرا كه در دولت پهلوي پيگيري شد و سياست مجددانه فرهنگي انقلاب اسلامي كه در دوران پس از انقلاب مطرح شده است. پرسش اصلي اين پژوهش، پس از پيگيرييك مبناي نظري و مفهومي در توضيح تجدد و گفتمانهاي ايراني پيرامون آن، معطوف به اين مساله است كه آيا سياستگذاري فرهنگي در سالهاي پس از انقلاب، به ويژه در دوران تصدي سيدمحمد خاتمي بر وزارت فرهنگ و ارشاد، تا چه اندازه در راستاي اهداف فرهنگي انقلاب ارزيابي مي شود؟ پژوهش حاضر نشان ميدهد كه آشوب فرهنگي ناشي از ورود تجدد در ايران، سبب شده است كه جمهوري اسلامي براي تعقيب اهداف فرهنگي خود دچار مشكل شود و در يك مطالعه موردي، مي توان وضعيت وزارت ارشاد و ديدگاههاي آقاي خاتمي طي سالهاي 1361 تا 1371 را نمودارياز اين ناتواني نسبي و درنتيجه بروز بيماري بي ساماني و بياثري در دستگاه سياستگذار وزارت ارشاد دانست.

Cultural policy-making is the process of government intervention in the field of culture. The field of culture, after the arrival of modernity in Iran, has become a turbulent arena that has changed the homogeneity of the construction of culture due to the arrival of modern cultural elements. In this situation, the government-cultural policies, in the course of the policy-making process in Iran, namely the Rezakhani government, has gone through two types of policies: the modernist policy pursued in the Pahlavi government and the cultural re-policy of the Islamic Revolution in The post-revolutionary era has been raised. The main question of this research, after pursuing a theoretical and conceptual basis in explaining Iranian modernity and discourses around it, is focused on whether cultural policy in the post-revolutionary years, especially during the tenure of Seyyed Mohammad Khatami at the Ministry of Culture and Guidance, To what extent is it evaluated in line with the cultural goals of the revolution? The present study shows that the cultural turmoil caused by the arrival of modernity in Iran has caused the Islamic Republic to have difficulty in pursuing its cultural goals. He considered the relative incapacity and as a result of the disease to be disorderly and ineffective in the policy-making apparatus of the Ministry of Guidance. In this process, two periods of cultural policy in the Ministry of Guidance, namely the policy of neglect and repression (from 1982 until the death of the Imam)