كاربست روش تصميم‌گيري چندمعياره در تعيين كاربري خانه نيما يوشيج در تهران

استدلالي قوي در ميان حفاظت‌گران شايع است كه مفهوم ميراث‌فرهنگي خود به‌معناي استفاده از گذشته براي نيازهاي حال و آينده است. ازاين‌رو استفاده‌ي مجدد از بناهاي تاريخي به يكي از اهداف مهم دانش حفاظت بدل‌شده است. برنامه‌ريزي استفاده‌ي مجدد مستلزم حل مسائل پيچيده و تصميم گيري درباره‌ي چگونگي حفظ خصيصه‌هاي ارزشمند فرهنگي ملموس و ناملموس درعين تامين نيازهاي روز جامعه است. براي حل اين چالش‌ها پژوهش‌گران روش‌هاي متعددي را در راستاي انطباق كاربري با آثار ميراث معماري برگزيده ‌اند. بااين‌حال در ايران، به ويژه توسط نهادهاي دولتي متصدي حفاظت، اين روش‌ها به‌خوبي مطالعه و معرفي نشده ‌اند. ازاين‌رو پژوهش حاضر روش تصميم گيري چندمعياره را براي انتخاب مناسب ترين كاربري در فرآيند استفاده‌ي مجدد تطبيقي با مطالعه برروي نمونه‌مور‌دي خانه‌ي نيما يوشيج در شهر تهران، مورد بررسي قرارداده است. روش اين پژوهش، در مرحله‌ي بررسي ادبيات موضوع و شناخت نمونه‌موردي، كيفي است كه ازطريق مطالعات كتابخانه اي و ميداني انجام‌شده است. در مرحله‌ي ارزيابي معيارها و گزينه هاي پيشنهادي نيز رويكرد كمّي اتخاذ و از ابزار پرسشنامه و نرم افزار Expert Choice استفاده‌شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهند كه روش تصميم‌گيري چند‌معياره به عنوان ابزاري بهينه مي‌تواند در استفاده‌ي مجدد بناهاي تاريخي به حفاظت‌گران كمك شاياني كند. گزينه هاي كافه گالري نيما ، خانه كتاب نيما و خانه موزه‌ي نيما به عنوان سه گزينه‌ي پيشنهادي استفاده‌ي مجدد از خانه‌ي نيما، بر مبناي آراي متخصصين معرفي‌ گرديده اند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهند كه با تكيه بر روش تصميم‌گيري چندمعياره و مبتني بر معيارهاي فرهنگي، معماري، اجتماعي، اقتصادي و محيطي از ميان گزينه‌‌هاي پيشنهادي، خانه موزه‌ي نيما منطبق‌ترين كاربري براي اين خانه‌ي تاريخي است.