بررسي حضورماست‌سل‌ها و بروز ماتريكس متالوپروتئيناز9 در استروماي ضايعه‌ي اسكواموس‌سل كارسينوماي دهاني

مقدمه: اسكواموس‌سل كارسينوما شايع‌ترين بدخيمي در حفره‌ي دهان است .تعداد و توزيع ماست سل ها بر پاتوژنز اسكواموس‌سل كارسينوماي دهاني تأثير دارد. از جمله آنزيم هايي كه ماست سل ها مي‌توانند توليد كنند، ماتريكس متالوپروتئيناز9 (MMP9) است كه ممكن است رشد و رفتار تهاجمي اين سرطان را تحت تأثير قرار دهد. مطالعه حاضرتعداد ماست سل هاو بروز ايمونوهيستوشيمي MMP9 را در ضايعات اسكواموس‌سل كارسينوماي دهاني بررسي مي‌كند. مواد و روش‌ها: تعداد 10 بلوك پارافيني از ضايعه‌ي اسكواموس‌سل كارسينوماي دهاني از آرشيو بخش پاتولوژي دهان و فك و صورت دانشكده دندانپزشكي دانشگاه جندي شاپور اهواز و بيمارستان امام اهواز انتخاب شدند. از بلوك هاي پارافيني مربوط به اين ضايعات برش هايي به ضخامت 4 ميكرون تهيه شد و به روش ايمونوهيستوشيمي براي MMP9 و تولوئيدن بلو براي ماست سل رنگ آميزي شدند. بروز MMP9 در اپي تليوم و بافت همبند بررسي و تعداد ماست سل ها درHPF 5 (High power field) شمرده شد و متوسط تعداد آن ها گزارش شد. يافته‌ها: MMP9 در 8 نمونه در اپي تليوم و 9 نمونه در بافت همبند (بالاي 50٪) بروز پيدا كرد. در 1 نمونه MMP9 در اپي تليوم بروز پيدا نكرد، ارتباط معناداري بين بروز ايمونوهيستوشيمي MMP9 و متوسط تعداد ماست سل در بافت همبند اسكواموس‌سل كارسينوماي دهاني يافت نشد. به دليل آن كه يكي از نمونه‌ها از نظر بافت تومور بسيار اندك بود، از مطالعه‌ي ما خارج شد. نتيجه گيري: بروز MMP9 در بافت همبندي تمام نمونه ها ممكن است در رفتار تهاجمي اسكواموس‌سل كارسينوماي دهاني تعيين كننده باشد؛ اما اين حضور ممكن است با تعداد ماست سل ها مرتبط نباشد و يا ممكن است با حضور تعداد بالاي ماست سل ها در تضاد باشد.