آينده پژوهي مصرف گاز طبيعي در ايران در افق 2030 ؛ رهيافت سناريو سازي مبتني بر الگوي رگرسيون سانسور شده

انتشار بيش از سه چهارم گازهاي گلخانه‌اي توسط بخش انرژي باعث ايجاد تغييرات اقليمي و اثرگذاري آن بر بخش‌هاي مختلف اقتصادي، سياسي، اجتماعي شده است. تغييرات اقليمي مصرف انرژي، از جمله مصرف گاز طبيعي را تحت تأثير قرار مي‌دهد. اين مقاله به آينده پژوهي مصرف گاز طبيعي در كشور باتوجه به تغييرات آب و هوايي تا سال 2030 (1409 ه.ش.) با استفاده از رهيافت تركيبي اقتصادسنجي و سناريوسازي پرداخته است. پيش‌‌بيني مي‌‌شود، مصرف گاز طبيعي، در چارچوب سناريوي پايه كه مبتني بر ادامه روند موجود و نتايج الگوي رگرسيون سانسورشده (توبيت) است، در سال 2030 به 337 ميليارد مترمكعب برسد. همچنين آينده‌‌پژوهي مصرف گاز طبيعي در قالب هشت سناريو، مبتني بر پيش‌بيني روند دو متغير كليدي تغييرات دما و قيمت گاز طبيعي و همچنين فرض تداوم روندهاي گذشته متغيرهاي توليد ناخالص داخلي، مصرف برق، شدت انرژي، مصرف فرآورده‌هاي نفتي و جمعيت، مورد بررسي قرار گرفته است. يافته‌ها نشان مي‌دهد، افزايش 4 درجه‌اي دما، مصرف گاز طبيعي را به 358.6 ميلياردمترمكعب (با 78.7 درصد رشد نسبت به سال 2016 و 46/8 رشد نسبت به سال 2020) در سال 2030 خواهد رساند، اما افزايش قيمت گاز طبيعي مي‌تواند اين روند را تا حدي تعديل نمايد.