بررسي نقش التزام عملي به آموزه‌هاي‌ديني مادران بر بهزيستي روان‌شناختي فرزندان

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش التزام عملي به آموزه هاي ديني مادران بر بهزيستي روان شناختي فرزندان بود. جامعه پژوهش شامل كليه متون آموزه هاي ديني مي باشد. نمونه پژوهش آموزه هاي ديني مادران در مورد بهزيستي روان شناختي بود. طرح پژوهش توصيفي تحليلي است. براي گردآوري اطلاعات و متون و منابع مرتبط با موضوع از روش كتابخانه اي استفاده شد. سپس به تحليل اطلاعات و داده ها پرداخته شد. يافته هاي پژوهش نشان داد: رفتارها و اعمال مذهبي از قبيل اقامه نماز، روزه، توكل ودعا، اخلاق و تقوا، عفت و حيا، خودسازي، همسازي، احكام، شركت در محافل مذهبي، تغذيه و غيره مي توانند با ايجاد اميد و تشويق به نگرش مثبت، موجب بهزيستي روان شناختي در فرزندان شوند. خانواده، نگرش و اعتقادات خود را به طور مستقيم و غير مستقيم به فرزندان انتقال مي دهند و اين تأثير را از طريق مشاهده اعمال و رفتار والدين مي پذيرند. درخانواده هايي با نگرش مذهبي، نگرش فرزندان بر پايه اعتقادات مذهبي شكل گرفته و اين اعتقادات سبب شكل گيري شخصيت ديني در فرزندان مي شود. چنانچه مادر توانايي فكري و اعتقادي لازم براي آشنا نمودن فرزندان خود با انديشه و اعتقادات اصيل ديني نداشته باشد، چنين فرزنداني در برخورد با انديشه ها و افكار مهاجم بي دفاع و سلامت روان شناختي آن ها به خطر مي افتد. حالات و صفات مادر، اصالت خانوادگي، ايمان قلبي، اخلاق و تغذيه مادر در دوران قبل از بارداري و بعد از بارداري، در تربيت و اثر پذيري كودك از آموزه هاي ديني مي تواند بسيار موثر باشد. در آموزه هاي ديني بر تمرين عبادي فرزندان جهت سلامت و بهزيستي رواني آن ها تاكيد بسياري شده است كه اين مهم بر عهدۀ والدين به خصوص مادر است.