افزايش سطح بيان SNHG5 در افراد مبتلا به لوسمي ميلوئيدي مزمن در مقايسه با افراد نرمال

مقدمه: لوسمي ميلوئيدي مزمن، نوعي بدخيمي ميلئوپروليفراتيو است كه همراه با جابه‌جايي بين كروموزوم‌هاي 9 و 22 مي‌باشد و تقريباً 15 درصد از كل لوسمي‌ها را شامل مي‌شود. SNHGها زيرگروهي از RNAهاي غير كدكننده‌ي طويل هستند كه به عنوان ميزباني براي RNAهاي كوچك هسته‌اي در نظر گرفته مي‌شوند. SNHG5 به عنوان فاكتور تنظيم‌كننده‌ي بيان ژن در سرطان‌هاي مختلف از جمله لوسمي ميلوئيدي مزمن مطرح مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي و مقايسه‌ي سطح بيان SNHG5 در نمونه‌ي خون محيطي افراد مبتلا به لوسمي ميلوئيدي مزمن نسبت به افراد نرمال و به دنبال آن بررسي اين SNHG به عنوان يك بيوماركر بالقوه در اين بيماران مي‌باشد.روش‌ها: اين پژوهش با طراحي موردي شاهدي انجام گرفت. ابتدا صحت ابتلا به لوسمي ميلوئيدي مزمن با استفاده از كاريوتيپ، روش‌هاي مولكولي و سلولي تأييد گرديد. پس از استخراج RNA از گلبول‌هاي سفيد و سنتز cDNA، بيان ژن‌ها با استفاده از روش PCR زمان واقعي (PCR Real Time) سنجيده شد. در نهايت داده‌ها مورد تحليل آماري قرار گرفت.يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه سطح بيان SNHG5 در افراد مبتلا به لوسمي ميلوئيدي مزمن نسبت به افراد نرمال به طور معني‌داري افزايش مي‌يابد (0.001 P). افزايش بيان مي‌تواند حاكي از نقش بالقوه‌ي اين مولكول در ايجاد و پيشروي اين سرطان باشدنتيجه‌گيري: پژوهش حاضر نشان‌دهنده‌ي نقش مؤثر SNHG5 در پيشرفت لوسمي ميلوئيدي مزمن مي‌‌باشد و مي‌توان به عنوان يك بيوماركر و هدف درماني بالقوه در مطالعات آتي مورد تحقيق قرار گيرد.