فراواني ژن‌هاي مقاوم به فلوروكينولون‌ها در جدايه‌هاي باليني پسودموناس آئروجينوزا با منشاء پلاسميدي جدا شده از بيماران بستري در بيمارستان الزهرا(س) اصفهان

مقدمه: توليد پروتئين‌هاي مقاومت كينولوني وابسته به پلاسميد، مشكل عديده‌اي در درمان عفونت‌ها مي‌باشد ولي تأثير اين پروتئين‌ها در مقاومت آنتي‌بيوتيكي به قدر كافي بررسي نشده است. لذا اين مطالعه با هدف تعيين فراواني وجود اين ژن‌ها در جدايه‌هاي باليني پسودموناس آئروجينوزا در بيمارستان الزهرا(س) اصفهان انجام گرفت.روش‌ها: اين مطالعه‌ي مقطعي در سال 1398 و 1399 در بيمارستان الزهرا(س) اصفهان انجام گرفت. 100 نمونه كه از نظر كشت پسودموناس آئروجينوزا مثبت بودند، از نظر وجود ژن qnrA ، qnrB و qnrS با روش (Polymerase chain reaction) PCR بررسي شده و فراواني وجود اين ژن‌ها بر حسب بخش بستري و منبع نمونه تعيين گرديد.يافته‌ها: از بين 100 نمونه پسوموناس آئروجينوزاي بررسي شده، 56 مورد (56 درصد) حداقل واجد يك ژن qnr بودند. 13 مورد از اين نمونه‌ها حاوي دو ژن و يك مورد حاوي سه ژن qnr بود. فراواني نوع ژن بر حسب بخش، اختلاف معني‌دار داشته (001/0 P) ولي تعداد ژن بر حسب بخش، اختلاف معني‌دار نداشت (57/0 = P). فراواني qnrA در تمامي نمونه‌ها بيشتر از نوع qnrB و qnrS بود ولي نوع ژن بر حسب محل نمونه‌برداري تفاوت معني‌دار نداشت (36/0 = P). همچنين فراواني تعداد ژن مشاهده شده بر حسب منبع نمونه، اختلاف معني‌دار نداشت (98/0 = P).نتيجه‌گيري: يافته‌هاي مطالعه‌ي حاضر نشان داد، فراواني ژن‌هاي qnr در نمونه‌هاي مقاوم به فلوروكينولون‌ها (PMQR) در پسومودوموناس آئروجينوزا بالا بوده و اين عامل مي‌تواند منجر به مقاومت ضدميكروبي پيش‌رونده در بخش‌هاي مختلف بيمارستاني گردد. لذا به نظر مي‌رسد، توسعه تجويز منطقي آنتي‌بيوتيك در بيماران بستري، تأثير قابل قبولي در كنترل گسترش مقاومت آنتي‌بيوتيكي باشد.