تأثير يك دوره ورزش هوازي بر مقادير بافت چربي اپيكاردي، مقاومت به انسولين و برخي آنزيم‌هاي كبدي رت‌هاي نر ويستار چاق شده با رژيم غذايي پرچرب

زمينه و هدف: شيوع چاقي و پيامدهاي اجتماعي ـ اقتصادي ناشي از آن در افزايش مرگ و مير و بيماري هاي قلبي ـ عروقي و كبدي مؤثر است. هدف از اين مطالعه تعيين و تأثير يك دوره ورزش هوازي بر مقادير بافت چربي اپيكاردي، مقاوت به انسولين و برخي آنزيم هاي كبدي رت هاي نر ويستار چاق شده با رژيم غذايي پرچرب بود.روش بررسي: در اين مطالعه تجربي كه در سال 1397 در شهر ياسوج انجام شد، 32 سر رت نر ويستار با ميانگين وزني 200ـ180 گرم و 6 هفته سن به طور تصادفي به 4 گروه مساوي شامل: تغذيه نرمال، چاق شده با رژيم غذايي پرچرب، تغذيه نرمال بعد از چاقي با رژيم پرچرب و تمرين هوازي و تغذيه نرمال بعد از چاقي با رژيم پرچرب تقسيم شدند. نمونه گيري در گروه چاق شده با رژيم غذايي پرچرب پس از ايجاد چاقي و در گروه هاي ديگر 48 ساعت پس از هشت هفته تمرين هوازي (هفته اي چهار جلسه با 60 درصد حداكثر ظرفيت تمرين) انجام شد. شاخص لي، مقادير نسبي بافت چربي اپيكاردي، انسولين، مقاومت به انسولين، قندخون ناشتا، ليپوپروتئين پرچگال، ليپوپروتئين كم چگال، كلسترول و تريگليسريد تام و آنزيم هاي كبدي آسپارتات آمينوترانسفراز، آلانين آمينوترانسفراز و آلكالين فسفاتاز مورد ارزيابي قرار گرفت. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون هاي آماري آزمون تحليل واريانس يك سويه و آزمون تعقيبي توكي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد رژيم غذايي پرچرب به طور معني داري موجب افزايش شاخص لي، مقادير نسبي بافت چربي اپيكاردي، قندخون ناشتا، مقاومت به انسولين، پروفايل چربي هاي خوني و آنزيم هاي كبدي آسپارتات آمينو ترانسفراز، آلانين آمينو ترانسفراز و آلكالين فسفاتاز و كاهش معني دار ليپوپروتئين پرچگال در مقايسه با گروه تغذيه نرمال مي شود (0.001≥p). انجام هشت هفته تمرين هوازي نيز موجب اصلاح معني دار مقادير شاخص لي(18.34 درصد)، مقادير نسبي بافت چربي اپيكاردي(76.19 درصد)، انسولين(4.01 درصد)، مقاومت به انسولين(37.48 درصد)، قند خون ناشتا(32.28 درصد)، ليپوپروتئين پرچگال (23.65 درصد)، ليپوپروتئين كم چگال (41.37 درصد)، كلسترول (24.68 درصد) و تريگليسريد تام (49.55 درصد) و هم چنين آنزيم هاي كبدي آسپارتات آمينو ترانسفراز (45.9 درصد)، آلانين آمينو ترانسفراز (44.34 درصد) و آلكالين فسفاتاز (11.5 درصد) به سمت مقادير پايه شد(0.001≥p).نتيجه گيري: تمرين هوازي موجب كاهش مقادير بافت هاي چربي اپيكاردي، شاخص هاي توده چربي بدني، مقاومت به انسولين، شاخص هاي كبد چرب و عوامل خطر بيماري هاي قلبي ـ عروقي در پي چاقي شد. از اين رو تمرين هوازي مي تواند به عنوان يكي از راههاي تغيير در متابوليسم كبدي و سلامت سيستم قلبي عروقي در درمان بيماري هاي مرتبطه متابوليكي و قلبي ـ عروقي ناشي از بي تحركي و چاقي مورد توجه قرار گيرد.