اثر رژيم غذايي پرچرب در دوران بارداري و شيردهي بر غلظت پايه كورتيكوسترون پلاسما در زاده هاي نر شش هفته اي موش صحرايي

سابقه و هدف: مصرف رژيم غذايي پرچرب، به عنوان يك استرسور، در دوران بارداري و شيردهي مي تواند برنامه ريزي سيستم نورواندوكرين را تغيير دهد و موجب بروز اثرات پايدار نامطلوب متابوليك و رفتاري در دوره هاي بعدي زندگي شود. در مطالعه حاضر اثر مصرف رژيم غذايي پرچرب در دوران بارداري شيردهي بر غلظت پايه كورتيكوسترون پلاسما در زاده هاي بالغ نر موش صحرايي بررسي شد. اين مطالعه در سال 1398 در گروه فيزيولوژي، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي مادران از شروع بارداري تا پايان شيردهي رژيم هاي غذايي پرچرب و معمولي دريافت كردند. زاده هاي نر در پايان شيرخوارگي، براساس رژيم غذايي مادر در دو گروه رژيم غذايي پرچرب (HFD) و معمولي (ND) قرار گرفتند (6 سر در هر گروه براساس مطالعات گذشته) و تا شش هفتگي رژيم غذايي معمولي دريافت كردند. سپس وزن بدن زاده ها با تراوزي ديجيتال اندازه گيري و خون گيري از دم جهت تعيين غلظت پلاسمايي كورتيكوسترون با استفاده از كيت الايزاي كورتيكوسترون انجام شد. آنگاه غدد آدرنال حيوانات خارج و با ترازوي ديجيتال توزين گرديد. نتايج با استفاده از آزمون مستقل t آناليز شد. يافته ها: در مقايسه با زاده هاي گروه ND، غلظت پلاسمايي كورتيكوسترون در زاده هاي گروه HFD (0.13±2.11) (0.01 P) بيشتر و وزن بدن اين زاده ها ( 2.37 ± 114.8) (0.01 P) كمتر بود. در حاليكه، وزن غدد آدرنال اين زاده ها (2.80 ±28.25) تفاوت معني داري با زاده هاي گروه ND (1.68±29.52) نداشت. افت نمونه در هيچيك از گروه هاي مورد مطالعه وجود نداشت. نتيجه گيري: به نظر مي رسد، با توجه به عدم تغيير وزن غدد آدرنال در زاده هاي گروه HFD، افزايش غلظت پلاسمايي پايه كوتيكوسترون در اين زاده ها به دليل اختلال در كليرانس كورتيكوسترون است.