بررسي فراواني ديس سينكروني بطن چپ و عوامل مرتبط با آن در بيماران ديابتي بدون علامت و بدون بيماري قلبي عروقي در بيمارستان شهيد مدرس تهران

سابقه و هدف: ديابت مليتوس يك بيماري مزمن شايع در تمام جهان است. اين بيماري با افزايش ريسك بيماري هاي قلبي عروقي و نارسايي قلبي همراه است. بيماران مبتلا به ديابت در صورت ابتلا به بيمار يهاي قلبي با عوارض بدتري مواجه هستند، بنابراين تشخيص به موقع بيماري قلبي ناشي از ديابت براي جلوگيري ازپيشرفت بيماري قلبي عروقي و نارسايي قلبي ضروري است. ديس سينكروني بطن چپ روشي است كه مي تواند اختلال عملكرد قلبي را در مرحله پيش از بروز علايمباليني تشخيص دهد. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي فراواني ديس سينكروني بطن چپ و بررسي عواملي است كه در بيماران مبتلا به ديابت مليتوس تيپ 2بدونبيماري هاي قلبي عروقي همزمان بر ديس سينكروني بطن چپ تاثيرگذار هستند. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي 100 بيمار ديابت تيپ 2 بدون علايم بيماري قلبي وارد مطالعه شدند و در نهايت داد ههاي 52 بيمار كه هيچ يك از كريترياهاي خروج از مطالعه را نداشتند، آناليز شد. پارامترهاي جنسيت، سن، فشارخون، مصرف سيگار، مدت زمان ابتلا به ديابت، داده آزمايشگاهي هموگلوبين گليكوزيله (HBA1C ) و پارامترهاي مربوط به ديس سينكروني بطن چپ در اكوكارديوگرافي داپلر بافتي( TDI ) آناليز شدند. بيماران بر اساس وجود يا نبود ديسسينكروني بطن چپ به دو زيرگروه تقسيم شدند و اين دو زيرگروه از نظر پارامترهاي ذكرشده با هم مقايسه شدند. يافته ها: تعداد 52 بيمار واجد شرايط بررسي شدند كه سن آ نها 8.8 ± 53.2 سال و 30 بيمار ( 57 درصد) مرد بودند. ديس سينكروني بطن چپ بر اساس اندكستاخيرزماني سپتوم به لترال و همچنين اندكس آسينكروني توتال در 35 درصد بيماران و براساس تاخير حركت ديواره سپتال به پوستريور در 25 درصد بيماران وجود داشت.ميزان هموگلوبين گليكوزيله به طور معناداري بين دو گروه با و بدون ديس سينكروني بطن چپ متفاوت بود. (p 0.001) نتيجه گيري: به نظر مي رسد در بيماران ديابت تيپ 2 بدون علامت و بدون بيماري قلبي عروقي همزمان، ديس سينكروني بطن چپ كه نشانگر اوليه اختلالعملكرد تحت باليني قلبي است، از فراواني قابل توجهي برخوردار است و ارتباط معناداري با سطح هموگلوبين گليكوزيله دارد.