بررسي اجمالي وضعيت عناصر پرمصرف، شوري و كربن آلي در خاك برخي اراضي شاليزاري استان گيلان

عدم آگاهي از تغييرات عناصر موجود در خاك مزارع مختلف و توصيه‌هاي يكسان كودي سبب مي‌شود كه برخي خاك‌ها بيشتر و برخي‌ كمتر از حد نياز خود كود دريافت كنند. اين پژوهش با هدف بررسي تغييرات مكاني و وضعيت عناصر پر‌مصرف شامل نيتروژن، فسفر و‌ پتاسيم و برخي ويژگي‌هاي مهم خاك از جمله كربن‌آلي، قابليت هدايت الكتريكي وpH  در برخي شاليزارهاي گيلان اجرا شد. به اين منظور، در سال زراعي 1398 و قبل از آماده سازي زمين براي كشت، از عمق صفر تا 30 سانتي‌متري خاك مزارع شاليزاري مناطق ماسال‌، رودبار، مقداد (خشكبيجار، لشت‌نشا، خمام) و سياهكل در استان گيلان با فواصل حداقل 500 متر نمونه‌برداري بصورت مركب انجام شد. با استفاده از نتايج تجزيه خاك، وضعيت ويژگي هاي مورد نظر بر پايه آمار توصيفي مورد ارزيابي قرار گرفت. سپس، محدوده مناطق بيش‌بود و ‌كمبود عناصر غذايي در اراضي‌ شاليزاري تعيين شد. بررسي داده‌ها نشان داد كه در مناطق مورد بررسي عنصر فسفر يكي از محدوديت‌هاي عمده بود به طوري كه بيشتر از 80% خاك‌هاي نمونه‌برداري شده منطقه سياهكل، 72% خاك‌هاي منطقه رودبار، 65% خاك‌هاي منطقه ماسال و54% خاك‌هاي منطقه مقداد دچار كمبود فسفر قابل استفاده بودند. در مناطق ياد شده، پتاسيم شرايط بهتري نسبت به فسفر داشت به طوري كه درمنطقه سياهكل 3/51% خاك‌ها، در منطقه رودبار 31٪، در منطقه ماسال 66٪ و در منطقه مقداد 26٪ خاك‌هاي نمونه‌برداري شده داراي پتاسيم قابل استفاده كمتر از سطح بحراني بود. همچنين در منطقه مقداد 4/19٪ خاك‌ها، در ساهكل 6/36٪ ، در ماسال 4/48٪ و در رودبار100٪ خاك‌هاي مزارع نمونه‌برداري شده داراي نيتروژن كمتر از سطح بحراني بود. بررسي وضعيت خاك‌هاي شاليزاري نقاط نمونه‌برداري حاكي از آن بود كه توزيع مكاني عناصر غذايي پرمصرف يكسان نبود. بر اين اساس، توصيه‌هاي كودي يكسان براي اراضي مختلف شاليزاري مناسب نبوده و توزيع كود در شهرستان‌‌هاي مختلف استان بايد با توجه به وضعيت خاك هر منطقه انجام شود