وضعيت قوانين تبليغات تلويزيوني براي كودكان در ايران

در بسياري از كشورها، ازجمله ايران، آيين‌نامه‌ها و قوانيني معرفي مي‌شوند كه تا حد امكان از كودكان در برابر آثار نامطلوب محتواهاي رسانه‌اي محافظت مي‌كنند. از‌اين‌رو، پژوهش حاضر بر قوانيني متمركز شده است كه در خصوص محتوا و پخش تبليغات تلويزيوني براي كودكان در ايران تصويب شده‌اند. هدف از انجام اين پژوهش، شناخت قوانين تبليغات در برنامه‌هاي تلويزيوني كودكان 6 تا 12 سال و تحليل وضعيت حقوق مخاطب كودك در تلويزيون ايران است. براي نيل به اين هدف، از روش اسنادي و كتابخانه‌اي به‌منظور شناخت قوانين تبليغات در برنامه‌هاي تلويزيوني كودكان استفاده شده و براي تحليل وضعيت قوانين محدودكننده تبليغات در برنامه‌هاي تلويزيون، با 15 نفر از متخصصان حوزه‌ كودك و رسانه، مصاحبه نيمه‌ساختار‌يافته انجام گرفته است و براي تحليل داده‌ها‌ نيز از روش تحليل مضمون استفاده شده است. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه متوليان امر به مسائلي مانند حقوق مخاطب كودك، استانداردسازيِ تبليغات براي كودكان و قوانين محدودكننده‌ ناظر بر پخش تبليغات و توليد محتوا براي كودكان و نوجوانان پرداخته‌اند. نكته‌ اينجاست كه اين دسته اصول و قواعد يا قوانين و مقررات، به دو دسته تقسيم مي‌شوند: متوني كه مانند قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران، ضامن اجرايي دارند و به‌طور مختصر و كل‌نگرانه به مسئله‌ حقوق كودك پرداخته‌‌اند و متوني كه در مقايسه با ساير كشورها، در حد قابل‌قبولي به بحث قوانين محدودكننده‌ تبليغات در برنامه‌هاي مختصِّ كودكان و حقوق مخاطبان كودك و خردسال پرداخته‌اند اما از ضمانت اجرايي برخوردار نيستند.