بررسي تطبيقي ميان مصرف رسانه‌هاي ارتباطي (چاپي و الكترونيكي) و ميزان اعتماد اجتماعي در بين دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه تهران سال 1399

امروزه باتوجه‌به تغيير و تحولات جوامع مدرن و فراتر رفتن دامنه كنش افراد از حد دوستان و آشنايان به نهادها و سازمان‌ها، مسئله اعتماد اجتماعي اهميتي خاص پيدا كرده است رسانه‌هاي ارتباطي به تصورات افراد از محيط شكل مي‌دهند و با ارائه تصويري زشت يا زيبا از جامعه، افزايش يا كاهش ميزان اعتماد را در بين مخاطبان خود موجب مي‌شوند. همچنين‌ به شكل‌گيري الگوهاي كنش در بين مخاطبان كمك مي‌كنند تا در موقعيت‌هاي مختلف دست به اقدام بزنند. رسانه‌هاي ارتباطي (چاپي و الكترونيكي) مي‌توانند زمينه دسترسي به نهادهاي انتزاعي و تخصصي را براي مخاطبان خود فراهم آورند و در نتيجه، موجب اعتماد يا بي‌اعتمادي آنان به اين نهادها شوند. ازاين‌رو، هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي تطبيقي ميان مصرف رسانه‌هاي ارتباطي (چاپي و الكترونيكي) و ميزان اعتماد اجتماعي در بين دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه تهران سال 1399 بوده است. روش پژوهش به لحاظ اجرا، پيمايشي و از نظر نوع، كاربردي است. نمونه آماري پژوهش، با روش خوشه‌اي و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان طبق محاسبات صورت گرفته، 384 نفر محاسبه شده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها نيز پرسشنامه محقق‌ساخته بوده است. نتايج پژوهش به لحاظ آماري، وجود همبستگي مثبت و معنادار بين متغيرهاي مصرف رسانه‌اي ارتباطي (چاپي و الكترونيكي) و ميزان اعتماد اجتماعي را نشان داد؛ يعني با بالا رفتن ميزان استفاده از رسانه‌هاي ارتباطي، اعتماد اجتماعي نيز افزايش مي‌يابد. اين امر ما را با نقش مهم رسانه‌ها در نگرش افراد، آشنا  و لزوم پرداختن به اين مسئله را دوچندان مي‌كند.