اشراف چندگانه در ساختار بند موصولي مفعولي در زبان فارسي

در اين مقاله ساختار بند موصولي مفعولي در زبان فارسي و امكان ادغام متقارن يك گروه اسمي بين بند پايه و پيرو براساس مفهوم ادغام متقارن چيتكو (2011b) و ريمزديجك (2006a) در زبان فارسي بررسي شد. بند موصولي مفعولي نوعي بند پيرو است كه هستۀ آن در بند پايه و بند پيرو داراي نقش نحوي مفعول است. براي اين منظور ابتدا مفهوم ادغام متقارن، ساختار بند موصولي مفعولي و ويژگي‌هاي آن براساس مفهوم ادغام متقارن و همچنين تقسيم‌بندي بند موصولي مفعولي به دو گروه داراي هسته و آزاد براساس چيتكو (2011b) توضيح داده شدند. داده هاي زباني مختلف از زبان فارسي براي تحليل كاربست مفاهيم مطرح‌شده توسط چيتكو (2011b) كه شامل بندهاي موصولي مختلف بودند، استفاده شدند. بررسي داده هاي زباني نشان داد كه تقسيم‌بندي بندهاي موصولي مفعولي در زبان فارسي به دو گروه بند موصولي داراي هسته و آزاد براساس چيتكو (2011b) به‌طور كامل منطبق بر حقايق زبان فارسي نيست، زيرا در بندهاي موصولي مفعولي آزاد معيار در زبان فارسي، سازۀ مشترك بين بند پايه و پيرو نمي‌تواند يك پرسش‌واژه باشد، زيرا در اين شرايط جمله داراي خوانش سؤالي خواهد شد كه اين موضوع برخلاف يافته هاي چيتكو (ibid) است. ديگر نتايج اين پژوهش نشان دادند كه ويژگي‌هاي بند موصولي مفعولي در زبان فارسي مانند يكسان بودن نظام حالت، نقش دستوري و نقش معنايي گروه اسمي مشترك بين بند پايه و پيرو، حاكي از اشتراك اين سازه بين بندهاي پايه و پيرو و همچنين اشراف چندگانۀ دو فعل واژگاني بر آن است.