نقش مربيگري سازماني در انگيزه خدمت عمومي با نقش ميانجي رفتارسازماني مثبت گرا (مورد مطالعه: كاركنان ستاد دانشگاه علوم پزشكي مشهد)

هدف اين پژوهش تأثير مربيگري سازماني بر انگيزه خدمت عمومي با نقش ميانجي گري رفتار سازماني مثبت گرا بوده است. روش پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، و از نظر ماهيت و روش، توصيفي پيمايشي بود. جامعه آماري، كاركنان ستاد دانشگاه علوم پزشكي مشهد (460 نفر) بود. نمونه 209 نفره، بر اساس فرمول كوكران و به روش تصادفي انتخاب شد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه‌هاي استاندارد انگيزه خدمت عمومي، مربيگري سازماني و رفتار سازماني مثبت گرا استفاده شده است. روايي پرسشنامه ها از طريق اخذ نظر استادان تأييد شد. پايايي پرسشنامه ها با ضريب آلفاي كرونباخ، 910/0 براي مربيگري سازماني، 910/0 براي انگيزه خدمت عمومي و 916/0 براي رفتارسازماني مثبت گرا مورد تأييد واقع شد. براي تحليل داده ها آمار توصيفي و استنباطي به كمك نرم افزار PLS استفاده شد. يافته ها نشان مي دهد كه مربيگري سازماني بر انگيزه خدمت عمومي تأثيرگذار است. رفتارسازماني مثبت گرا تأثير مربيگري سازماني بر انگيزه خدمت عمومي را ميانجي گري مي كند. تمامي ابعاد مربيگري سازماني بر انگيزه خدمت عمومي تأثيرگذار است. همچنين از بين ابعاد رفتارسازماني مثبت گرا ابعاد خودكارآمدي، تاب آوري و مثبت‌انديشي تأثير مربيگري سازماني بر انگيزه خدمت عمومي را ميانجي گري مي كند. مربيگري سازماني بر انگيزه خدمت عمومي مي افزايد و انگيزه خدمت عمومي تأثير مثبتي بر عملكرد افراد و خدمت رساني به جامعه دارد. استفاده بهينه از ظرفيت ها، ‌حالت ها و توانمندي هاي مثبت نيروي انساني با رويه ها و سياست هاي مثبت سازماني مي تواند بهره وري و مزيت رقابتي را براي سازمان به ارمغان آورد. بايد فضايي در سازمان حاكم شود كه مديران و كاركنان در فرهنگ جمع گرايي، نوع دوستي و دلسوزي، ازخودگذشتگي، فداكاري و ايثار ذوب شوند و به انگيزه خدمت عمومي گرايش پيدا كنند.